روانشناسی مُدرن

جامعه سنتی ما در حال گذار به مدرنیته است، همه چیز تغییر کرده است، دیگر هیچ‌کس مثل سابق نمی‌اندیشد و رفتار نمی‌کند. زوج‌های جوان امروزی به دنبال استقلال هستند و بیش از هر چیز به آن اهمیت می‌دهند، اما از طرفی دیگر پدر و مادرها همچنان دوست دارند با قوانین نانوشته روزگار خود با عروس و دامادشان رفتار کنند و جالب‌تر آن که متمایلند فرزندانشان نیز چون جوانی خودشان به سبک والدین‌شان، ساز زندگی مشترک‌شان را کوک کنند. در این موقعیت بغرنج و خواسته‌های عجیب و غریب، احتمال چالش با خانواده همسر امری حتمی است، اما سوال اینجاست اختلاف با خانواده همسر از کجا نشات می‌گیرد و با آن چه باید کرد؟

همسرم از وقتی به خانه می‌آید، هنوز لباسش را عوض نکرده روی مبل می‌نشیند و تلفن همراهش را بر می‌دارد و وارد شبکه‌های مختلف اجتماعی می‌شود ..

مهسا می‌گفت: قبل از این که ازدواج کنم هروقت تو جمع خانم‌های متاهل جوان فامیلم قرار می‌گرفتم، اکثرا از خانواده شوهرشان می‌نالیدند. کمتر کسی را می‌دیدم که از قوم شوهرش تعریف کند و رابطه مسالمت‌آمیزی با آنها داشته باشد. آن وقت‌ها دلیل این مساله را درست متوجه نمی‌شدم. فقط در این حد فهمیده بودم که مادرشوهر چشم دیدن عروسش را ندارد و تا زمانی که زنده است از هیچ تلاشی برای اذیت کردن او فروگذار نمی‌کند. انگار تازه فهمیده بودند که پسرشان برای آنها چقدر عزیز است و به هیچ وجه نباید اجازه دهند یک فرد تازه از راه رسیده آن پسر عزیزکرده را از چنگ آنها به درآورد و باید همچنان جایگاه خود را در دل آن پسر حفظ می‌کردند..

در جامعه کنونی با افزایش سن ازدواج، کاملا طبیعی است که اختلاف سنی بین والدین و فرزندانشان بیشتر می‌شود که گاهی به 35 سال به بالا هم می‌رسد. وجود این نوع اختلاف به تفاوت در نوع گفتار، رفتار و حتی دیدگاه والدین و فرزندان منجر می‌شود و با رسیدن به سن نوجوانی و جوانی به این باور که دنیای این دو گروه متفاوت و غیرقابل درک است، می‌انجامد..

این یک رسم قدیمی است، از وقتی که یاد دارم همیشه اولین روز نوروز و روز عید فطر همگی خانه پدربزرگم جمع می‌شویم. در این دوره و زمانه و با این مشغله‌ها همین دو تا مهمانی هم برای خودش غنیمتی است. دیداری تازه می‌کنیم و سروصدایی در خانه آرام پیرمرد و پیرزن راه می‌اندازیم که تمام اهل کوچه هم از این مهمانی خبردار می‌شوند. این مهمانی بظاهر ساده، برای خودش کلی فایده هم دارد، جدای از این‌که به مادربزرگ و پدربزرگم حس بزرگی و احترام می‌دهد نشانه این است که آن دو هنوز محور یک خانواده بزرگ هستند و با حضورشان می‌توانند تمام بچه‌ها را در یک زمان دورهم جمع کنند.و

خوش‌خویی، مهربانی، صداقت، گذشت و فداکاری و... همگی از صفات مثبتی است که زندگی را شیرین‌تر می‌کنند، اما مسئولیت‌پذیری مولفه‌ای ضروری و لازم برای ادامه زندگی مشترک و تحکیم آن محسوب می‌شود. قدیمی‌ها اصطلاح «مرد زندگی و زن زندگی بودن» را برای معرفی افراد مسئولیت‌پذیری به کار می‌بردند که بسیار متعهد به زندگی بوده و از برعهده گرفتن بار زندگی و خانواده واهمه‌ای نداشته و از هیچ تلاشی برای آسایش و رفاه و ترقی خود، همسر و فرزندانشان دریغ نمی‌کردند..

امروزه مادران نقش مستقیم و پررنگ‌تری در تربیت فرزندان دارند و آن اقتدار و ابهت پدر که فرزند را دربند پیروی از قوانین و قید و بندهای خاص زندگی می‌کرد، بسیار کمرنگ شده است. در این زمانه پدر خوب را پدری می‌دانند که خانه و سرپناهی برای خانواده مهیا و به خوراک و پوشاک فرزندان رسیدگی کند. اما آیا وظایف پدر خانواده فقط به نان‌آور بودن ختم می‌شود؟ آیا می‌دانید شانه خالی کردن پدر از تربیت فرزندان و واگذار کردن محض آن به مادر، ارتباط فرزندان بخصوص دختران را که آسیب‌پذیرترند با فضای بیرونی دچار مشکل می‌کند و احتمال دارد که این جنس لطیف و ظریف در موقعیت‌های مختلف اجتماعی و بخصوص در شناخت جنس مخالف نتواند واقعیت را درک کند و دچار مشکل شود؟