روانشناسی مُدرن

به نام تنهایی که فقط یکی است و آن هم خداست

کاش می دانستید که زندگی با همه وسعت خویش

محفل ساکت غم خوردن نیست

حاصلش تن به قضا دادن و پژمردن نیست

زندگی خوردن و خوابیدن نیست

زندگی حس جاری شدن است

زندگی کوشش و راهی شدن است

از تماشاگر اغاز حیات 

تا به جایی که خدا می داند...

غم تنهایی وخونین جگری.قاصدک وای به من!

همه ازخویش مرا می رانندهمه دیوانه ودیوانه ترم می خوانند

قاصدک دریابم!

روح من عصیان زده وطوفانیست آسمان نگهم بارانیست

قاصدک غم دارم غم به اندازه سنگینی عالم دارم

قاصدک غم دارم قاصدک دیگرازاین پس منم وتنهایی

قاصدک حال گریزش دارم...

می گریزم به جهانی که درآن مستی نیست

پستی ومستی وبدمستی نیست

می گریزم به جهانی که مراناپیداست

شاید آن نیز فقط یک رویاست شاید آن نیز فقط یک رویاست!!!

مادرم میگفت عاشقی

یک شب است و پشیمانی

هزار شب است

پشیمانم که چرا یک شب عاشقی نکرده ام

از انسانها غمی به دل نگیر. زیرا خود غمگینند.با آنکه تنهایند از خود می گریزند زیرا به خود، به عشق خود وبه حقیقت خود شک دارند. پس دوستشان بداراگر چه دوستت نداشته باشند .

به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد / و به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد

دفتر قلب مرا وا کن و نامی بنویس / سند عشق به امضا شدنش می ارزد

گرچه من تجربه‌ای از نرسیدن‌هایم / کوشش رود به دریا شدنش می ارزد . . .

.

.

.

خوشبختی را در همین لحظه باور کن ، لحظه ای که دلی به یاد توست . . .

.

.

.

اگه عاشقی همش کار دله ، پس چرا من همه اش

فکرم

ذهنم

هوشم

حواسم

پیش توست . . . ؟

.

.

.

باور کن آن “میم” مالکیتی که به آخر اسمم اضافه میکردی

بزرگترین و زیباترین عاشقانه ای بود که شنیده ام . . .

.

.

.

قشنگترین نگاهم را برایت کنار گذاشتم تا بدانی با تمام وجود دوستت دارم . . .

.

.

.

باز باران بارید خیس شد خاطره ها /  مرحبا بر دل ابری هوا

هر کجا هستی باش آسمانت آبی / و تمام دلت از غصه ی دنیا خالی . . .

.

.

.

حالا که قرار نیست دیگر حوا ی من باشی

به چه امیدی آدم شوم ؟

.

.

.

این فاصله ها که بین ما بسیارند / از بودن ما کنار هم بیزارند

یک روز برای دیدنت می آیم / اما اگر این فاصله ها بگذارند . . .

.

.

.

آنقدر دور شده ای که

چشمانم حتی خواب آمدنت را هم نمی بینند . . .

.

.

.

بوسه هایت انار را می ترکاند ، نفس هایت سیب را می رساند ، آغوشت ابر را می باراند

پاییزترینی تو !

.

.

.

عمقِ چشم هات

قصه ی هزار و یک شبِ یلداست

تمام نمی شود هر چه می خوانم . . .

.

.

.

کار سختی ستْ دوست نداشتنِ تو

باید برای خودم

کار دیگری دست و پا کنم . . .

.

.

.

از ابتدای آن روز که شامگاهش باران بر گونه های تو بارید من گمشده ام . . .

.

.

.

طوری که دل تو خواست باشم، نشدم / دلخواه دل تنگ خودم هم نشدم

حوا تو به خانه بهشتی برگرد / من هم متاسفم که آدم نشدم . . .

.

.

.

بگذار دیوانه صدایم کنند!

بگذار بگویند مجنون!

فرقی نمی کند!

من تمام هویت خود را

از زمانی که اسمم را دیگر صدا نزدی

از یاد برده ام!

.

.

.

من هنوز در انتظار این هستم

که تو از “هرگز” خود بازگردی . . .

.

.

.

مراقب شادی توام همچنان که تو پاسبان شادی منی

در آرامش نخواهم بود اگر در آرامش نباشی . . .

.

.

.

نگاه تو سیب است

و من نیوتنی بیچاره

بی خواب از کشف جاذبه . . .

.

.

.

نکند قاصدکی را که برایم فرستادی بازیچه دست کودکی بازیگوش شده

که اینچنین دل تنگم بی خبر مانده ؟

.

.

.

قلبم آسمون میشه به شوق خوابیدن ستاره ی وجودت

کاش از میون همه ی ستاره ها سهیل نشی . . .

.

.

.

ستاره‏ها نهفتم در آسمان ابرى

دلم گرفته ، اى دوست ! هواى گریه با من . . .‏

گر از قفس گریزم کجا روم ، کجا، من؟

.

.

.

دیدی دلم شکست؟

دیدی چه بی صدا دل پر ارزوی من

از دست کودکی که ندانست قدر آن افتاد بر زمین

دیدی دلم شکست ؟

.

.

.

من همه نیلوفران را فرش راهت میکنم / من جهانی را فدای یک نگاهت میکنم . . .

.

.

.

در گلستان وجودم تو بدان شمع منی / نازنینم این را بدان همیشه در قلب منی . . .

دنیا بزرگه اما نه اونقدر که نزدیکترین و عزیزترین هات رو توش گم کنی و وقتی نیاز به کمک داشتی بری دنبالشون بگردی.کسی رو تنها نذار یا اگه تنها گذاشتی ,موقع تنهایی خودت هم سراغشون نیا..

حسی دارم ، اگـــــر بدا نی بد نیست / شعری گفتم تو هم بخوانی بد نیست

الآن  خیلی دلم بـرایت تنگ است / در هــر صورت خبر رســانی بد نیست . . .

.

.

.

ای دل، دل سودا زده، سامانم کـو؟ / ای کالبد تهی شده جـــــــانم کـو؟

امـــروز که از همیشه مشتاق ترم / ای خانه ی سوت و کور مهمانم کو؟

.

.

.

نسبت به تو  حس  کور  میـلی دارم / دور و بـــــــر خود  هـــزار  لیـلی دارم

من نــاز نمی خرم  شما هم نفروش / چون عاشق کشته مرده خیلی دارم . . .

.

.

.

مــــارا  نکشان  به سوی  لبهای  خودت / بر گـــــرد برو  بخواب  در جـــــای  خودت

می خواهی اگر ببوسمت حرفی نیست / امـــــا همه ی  عــواقبش  پــــای خودت . . .

.

.

.

از بس که درون سـیـنـ ـه  تنهـا مـــانده / در مـــانده ا م از  دست دل وا مـانده

در داخل سیـ ـنـ ه درد شیرینی هست / آیــــا دل من پیش شمـا جـا مــانده !؟

.

.

.

ماهی تو، که بربام شکوه آمده است / آیینه  ز دستت  به ستوه  آمده است

خورشید اگر  گرم تماشای تو نیست  / دلگیر نشو  ز پشت کـوه  آمده است

.

.

.

یک پلک زدن فاصله از تو تا من / باید بزنیـــم  پلک  یا تو یا من

هر چند که گفتند گناه است این کار / اما تو یکی بزن گناهش با من . . .

.

.

.

مثل گل صد برگ  شکوفــا شده ای / چون مـــاه چهار ده شکوفا شده ای

در آینـه ی  نگاه من  چشم بدوز / تا در یابی چقدر زیبا شده ای . . .

.

.

.

ای روی گشـــاده خُلق تنگ آمده ای / آهــوی رمیده  چـون پلنـگ  آمـده ای

آن روسری سپید می دانی چیست؟ / بــــا پـرچم آشتی بـه جنگ آمـده ای . . .

.

.

.

خوش خُلقی و خشم همزمان یعنی چه؟ / بیـزاری و عشق  تـوأمـان یعنی چه؟

با رفتن من اگر موافق هستی! / پس این  بنشین ، نرو ، بمان  یعنی چه؟

.

.

.

بسیـار تماشایی و آراسته ای / از رونق مـاه آسمان کاسته ای

انگار نه انگار که مارا دیدی / از روی کدام دنده بر خاسته ای؟

.

.

.

سر کش بـودم به حیله رامم کردی / ای افسونگر ،چه پخته خامم کردی

خوش چرخـاندی کمند گیسویت را / در تـــــاریکی  اسـیر دامـم کـــردی . . .

.

.

.

در دیده ی تـو رمز نهانی پیداست / در جام نگاه تو جهانی پیداست

کَس ره  نبرَد  درون آن قلعه ی راز / کز بام و برَش تیر و کمانی پیداست . . .

.

.

.

کوهی بودم، به پــای تو گَـرد شدم  / بـــازیچه ی بـــاد های ولگرد شدم

تـــا د ر دل من حلول کردی ای ماه / انگشت نمای مرد و نـــا مرد شدم . . .

.

.

.

بــــا آ مدنت  بهــانه پـیدا  شده است / خورشید میـــان خانه پیدا شده است

ما  نیم نظر  چشم به هم  دوخته ایم / یک لحظه ی شاعرانه پیدا شده است . . .

.

.

.

این قدر خیـــال هـــــای بیهــوده نبـاف / ماییم و ،دو خط رباعی و، یک دل صاف

در آینه ی دلم  به جز عکس تو نیست / شک داری اگـــــر  بیــا دلم را بشکاف . . .

.

.

.

بــا این که لب از کـلام بستید شما / ساکت سر جـایتان نشستید شما

امـــواج  نگــــاهتــان  دلم را  لرزاند / اصلا نکند زلـــــزله هستید شـــما . . .

.

.

.

با انگشت اشـــــــــاره در خواهد زد / دل در ســ ــینـه شدید تر خــــــواهد زد

قلبم  بــــا تیک تــاک خود می گوید / یلدا سر شد سپیده سر خواهد زد . . .

.

.

.

بی رویت آینه کـــدر خــــواهد شد / آهم در شهر منتشر خــواهد شد

چون بمبی ساعتی دلم در سینه / با تــــــاخیر تو منفجر خـواهد شد . . .

.

.

.

چون کودک بی اراده راه افتــــادم / با پــــای نگـــــاه در گنـــاه افتادم

از گونه به سمت چانه ات لغزیدم / از چـــــاله در آمدم به چاه افتادم . . .

.

.

.

بـــا این که تمـــــــام قصه را میدانی / باز آیه ی یأس پیش من می خوانی

بــــــا آن همه  تــــرفند دلم را بردی / تا بشکنی و دو بــــاره بر گــــردانی؟

.

.

.

خورشیدی و گــرمای محبت در دست / با آمدن تــــو  مــــاه چشمش را بست

بــــــا سرعت نـــــور سمت تو می آیم / وقتی که چراغ چشمهایت سبز است . . .

.

.

.

در فصلی که هـوا لطیف و عـــالی ست / فصلی که فصل عشق و فارغبالی ست

وقتی بــــاران  به شیشه هــا می کوبد / در آغـــوشم چقدر جــــایت خـالی ست . . .

.

.

.

از روزی  کـــه یکی دلــم را بــرده / تب دارم مثل طفل سر مـا خورده

گفتارم شعر، شعر هایم هذیــان / دکتر جا ن بنده زنده ام یــا مرده؟

.

.

.

تـــا خرمن مــو به دوش می اندازد / بین همه جنب و جوش می اندازد

گفتیم  نصیحتش کنید ای مـــردم / گفتند  به پشت گــوش می اندازد . . .

.

.

.

هر چند کسی میان ما حــایل نیست / اما نگهت  به سوی من مـــایل نیست

گفتم قسمت دهم ، ولی می گـو یند / چشم تو به هیچ مذهبی قایل نیست . . .

.

.

.

از لحظه های طی شده حظی نبرده ایم / خودرا  به دست  شاید و اما  سپرده ایم

بشمار لحظه لحظه ی  عمر  گذشته را / هر چند ســـــال بود  همانقدر  مرده ایم . . .

.

.

.

امواج  نگـــــاهت  اعتیاد  آور بود / زیبـــــایی تو فــــراتر از بـــاور بود

در قاب- نگاه چشم من لبخندت / لبخند ژوکـوند ، بلکه  زیبــاتر بود . . .

.

.

.

بـــا زیر مخالفی بگـــو بـم بشو م / لبخند بزن مقـــــابلت خم بشـو م

تو یک کلمه بگـــو که حـوّای منی / من امضا می دهم که آدم بشو م . . .

امروز هوای دلم بارانی است.

چه زیباست در زیر باران راه رفتن.

دلم بی قرار لحظه های رسیدن به توست.

بدون تو من،شب زده ی خسته از شبم.

دیگر راه به ستاره ها ندارم.

من کجا به انتظار تو بمانم؟

کاش خدا در این باران

معجزه ای از دیدار تو

برایم داشت.

خوشبختی را در همین لحظه باور کن ، لحظه ای که دلی به یاد توست .
 
.

.

.

باز باران بارید خیس شد خاطره ها /  مرحبا بر دل ابری هوا / هر کجا هستی باش آسمانت آبی / و تمام دلت از غصه ی دنیا خالی .
 
.

.

.

موجی از عشق رو بر ساحل دلت میفرستم تا بدونی فراموش نشدنی هستی .
 
.

.

.

سر سبز دل از شاخه بردیم ، تو چه کردی / افتادم و بر خاک رسیدم ، تو چه کردی / من شور و شر موج و تو سر سختی ساحل / ای عشق ببین من چه کشیدم و تو چه کردی .
 
.

.

.

قشنگترین نگاهم را برایت کنار گذاشتم تا بدانی با تمام وجود دوستت دارم .
 
.

.

.

بوسه هایت انار را می ترکاند ، نفس هایت سیب را می رساند ، آغوشت ابر را می باراند ، پاییزترینی تو !
 
.

.

.

احوال دل ، آن زلف رها داند و من / راز دل غنچه را صبا داند و من / بی من تو چگونه ای ندانم اما / من بی تو در آتشم ، خدا داند و من .
 
.

.

.

این فاصله ها که بین ما بسیارند / از بودن ما کنار هم بیزارند / یک روز برای دیدنت می آیم / اما اگر این فاصله ها بگذارند .
 
.

.

.

توی زندون عشق تو اونقدر شلوغ میکنم و زندون رو به هم میزنم که مجبور بشی منو بزاری توی انفرادی قلبت !
 
.

.

.

ماهی که از آب جدا بشه فدا میشه / تو آبی من ماهی ، فدات بشم الهی .

.

.

.

مراقب شادی توام همچنان که تو پاسبان شادی منی ، در آرامش نخواهم بود اگر در آرامش نباشی .
 
.

.

.

من همه نیلوفران را فرش راهت میکنم / من جهانی را فدای یک نگاهت میکنم .
 
.

.

.

هر روز ز رخسار تو گل می چینم / یک روز نبینم رخ تو می میرم / در حسرت روی تو تمام شبها / من خواب رخ ناز تو را می بینم .
 
.

.

.

در گلستان وجودم تو بدان شمع منی / نازنینم این را بدان همیشه در قلب منی .
 
.

.

.

اگه عاشقی همش کار دله ، پس چرا من همه اش فکرم ، ذهنم ، هوشم ، حواسم ، پیش توست ؟
 
.

.

.

چشم لیلا زده ات سوسن شبهای من است / بوسه از باغ لبت خواهش لبهای من است .
 
.

.

.

قوانین علم را به هم زده ای ، نبودنت وزن دارد ! تهی اما سنگین !
 
.

.

.

حافظه ام همه چیز و همه کس را فراموش می کند ، خسته شدم بس که سابیدمش و تو هر بار نمایان تر شدی !
 
.

.

.

تمام روز و شب با بیقراری / به شوق روی تو بیدار هستم / اگرچه بی غرورم زنده اما /  به شوق لحظه ی دیدار هستم .
 
.

.

.

هرچند که دور از عشق بازی هستیم / اما به رضای عشق راضی هستیم / بر فرض که این مسئله هم حل بشود / ثابت شده ما دو خط موازی هستیم .

می خواهی قبول نکنی نبودن اش را ، می خواهی باور نکنی این حجم دروغ را ، حافظ هم می گوید: " حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج / فکر معقول بفرما گل بی خار کجاست" ... دل اش خوش است گویا

تو چله ی تابستان که آسمان خیال باریدن ندارد استخاره ی باران می گیری تا با نباریدن اش تایید کند باورت را ... تا فقط برای لحظه ای کم نیاوری از زندگی

اما تا صبح باران بارید....

این را امروز که سه روز است باران می بارد یادم آمد ، اما تو فراموش کن ...

متن کامل در ادامه مطلب..

يه روزي دلم غرق غصه بود. يه روزي دلم هواي تو رو داشت. يه روزي همه لحظات و ثانيه‌هام شده بود تو. يه روزي اگه تو نمي‌خواستي، حتي عقربه‌ها هم از جاشون تكون نمي‌خوردن. يه روزي منم تا تو نبودي نفس كشيدن رو فراموش مي‌كردم، اما اونا همه يه روزي بود... حالا ديگه اون روز تموم شده. حالا منم با يه مشت خاطره كه تمومش از ياد تو سرشاره.

حالا من مونده‌م و دلم، من مونده‌م و خودم؛ و اين خودم از همه مهم‌تره؛ حداقل واسه خودم. من واسه خودم مهمم.

زود قضاوت مي‌كني! داري بهانه مي‌آوري. آسمان هم خورشيد دارد، هم ماه! «مي‌شود گفت، ماه نباشد؟ مي‌شود گفت، خورشيد نباشد؟» آسمان تنها مي‌ماند! عين من كه تنها ماندم.

وقتي مي‌روي بگو برمي‌گردي يا نه اين چشم‌ها هميشه منتظر نمي‌مانند! اين گوش‌ها هميشه شنوا نيستند! يك روز مي‌شود كه در تنهايي حل مي‌شوم و آن‌ وقت نه خورشيد مي‌خواهم و نه ماه!

مدتی قبل برای کار ورزی در بیمارستانی کار میکردم.در روزی پرکار ساعت 8:30 صبح مرد سالخورده ای وارد بیمارستان شد.معلوم بود که سن و سال بالایی دارد-حدودا 80ساله-ولی روحیه خوبی داشت.او می گفت که عجله دارد و باید ساعت 9 خود را به جایی برساند.برای کشیدن بخیه های شست دست چپش آمده بود.مدام به ساعت مچی اش نگاه می کرد و من متوجه عجله اش شده ام به سراغش رفتم تا کمکش کنم.بعد از باز کردن پانسمان متوجه شدم که زخم ترمیم شده است.پس بخیه ها را کشیدم و پانسمان آن را عوض کردم.در همان حال از او پرسیدم که به چه علت تا آن حد عجله دارد چون تصور می کردم قرار ملاقات مهمی دارد.و از شنیدن پاسخ پیرمرد حسابی جا خوردم !

او به من گفت باید به آسایشگاهی برود که همسر پیرش در آنجا بستری است تا با او صبحانه بخورد.سپس فهمیدم که همسرش از مدت ها قبل به علت آلزایمر در آنجا بستری بوده است.در حالی که با هم حرف می زدیم پرسیدم که اگر دیرتر از ساعت 9 به آنجا برسد آیا همسرش ناراحت می شود؟و او پاسخ داد که خیر چون دیگر او را نمی شناسد.زن از 5 سال قبل تا به حال دیگر همسرش را نمی شناخت.بیشتر تعجب کردم و پرسیدم: ((و با اینکه همسرتان دیگر شما را نمی شناسد هر روز صبح برای خوردن صبحانه پیش او می روید؟)) پیرمرد لبخندی زد ,دستم را به آرامی فشرد و پاسخ داد:

((درست است که او مرا نمی شناسد ولی من که هنوز او را میشناسم ! )) وقتی پیرمرد از بیمارستان خارج شد بغض راه گلویم را بسته بود.به فکر فرو رفتم و با خودم گفتم: (( این همان عشقی است که من در زندگی ام خواهانش هستم !))

 آری عشق واقعی یعنی پذیرش همه چیز به همان شکل که بوده,هست و خواهد بود.فراموش نکنید که اعمال و رفتار به ظاهر بی اهمیت ما در زندگی هستند که واقعا مهم و ارزنده می باشند.

از دل ما نرود مهر و وفا بدتر شد

مثلا خواستم اين بار مودب باشم

وبه جاي تو بگويم كه شما بد تر شد

اين متانت به دل تنگ تو تاثير نكرد

بلكه برعكس فقط رابطه ها بدتر شد

اسمان وقت قرار من وتو ابري بود

تازه با رفتن تو وضع هوا بدتر شد

چاره دارو و دوا نيست كه حال بد من

بي تو با خوردن دارو و دوا بد تر شد

روي فرش دل من جوهري از عشق تو ريخت

امدم پاك كنم عشق تو را بد تر شد

قلبم آسمون میشه به شوق خوابیدن ستاره ی وجودت

کاش از میون همه ی ستاره ها سهیل نشی !

.

.

.

بمان با من که من بی تو صدایی خسته در بادم / در این اندوه بی پایان بمان تنها تو در یادم

بلور اشکهای من همان آغازییست / مرور خاطرات من عجب تکرار زیباییست . . .

.

.

.

عشق یعنی پاک ماندن در فساد ، آب ماندن در دمای انجماد

در حقیقت یعنی سادگی در کمال برتری افتادگی . . .

.

.

.

خدایا هر که با من آشنا شد دو روزی دید و زود از من جدا شد

نمی دانم از اول بی وفا بود و یا نازش کشیدم بی وفا شد  . . .

.

.

.

تاج من بر سرم نیست ، تاج من در قلب من جای دارد

تاجی که به ندرت پادشاهی را از آن بهره داده اند

تاج من ، عشق توست که بر دل دارم . . .

.

.

.

نمی دانم چه تاثیری است در عشق که بیمارش به صحبت نیست مایل . . .

.

.

.

یوسف مصر اگر مشتریش دید و خرید ، دیده نادیده خریدار توام  . . .

.

.

.

نرو دستم به دامانت / نگو دیگر نمی آیی

که میمیرم غریبانه  امان از درد تنهایی . . .

.

.

.

تو را دوست دارم مثل عبادتم ، تو را دوست دارم مثل سعادتم

تو را دوست دارم تا آخرین نفس . . .

.

.

.

گفتی که دنیا را پر از غم دوست داری / پس مطمئن هستم مرا هم دوست داری

گفتی نمی خواهی ببارم عشق / اما شعر غریبی را که گفتم دوست داری . . .

.

.

.

زندگی زندون عشقه ما به اون دل باختیم / خوبی هاشو ما ندیدیم با بدیهاش ساختیم . . .

.

.

.

با تو همه دنیا میشه بهشت ، با تو هزار قصه میشه نوشت

ولی افسوس نمی گزاره سرنوشت . . .

.

.

.

هر سال تو را غرق صفا می خواهم / هر روز تو را کام روا می خواهم

از بهر تو و هر که تو را دارد دوست / آرامش خاطر از خدا می خواهم . . .

.

.

.

نه  نرو ، صبر کن ، قرارمان این نبود ، باید سکه بیاندازیم

اگر شیر آمد تردید نکن که دوستت دارم

اگر خط آمد مطمئن باش که دوستت دارم

صبر کن سکه بیاندازیم ، اگر دوستت نداشتم آن وقت برو . . .

.

.

.

هنوز در به در کوچه های خاطره ام / هنوز اسم تو مانده به گوشه حنجره ام

هنوز مثل نخستین نگاه عاشق تو / در انحصار غم عشق در محاصره ام  . . .

وحشت از عشق که نه ، ترس ما فاصله هاست

   وحشت از غصه که نه ، ترس ما خاتمه هاست

      ترس بیهوده نداریم ، صحبت از خاطره هاست

         صحبت از کشتن ناخواسته ی عاطفه هاست

            کوله باریست پر از هیچ که بر شانه ی ماست

    " گله از دست کسی نیست ، مـقـصـر دل دیوانه ی ماست "

وقتی کسی را دوست دارید، حتی فکر کردن به او باعث شادی و آرامشتان می شود.

وقتی کسی را دوست دارید، در کنار او که هستید، احساس امنیت می کنید.

وقتی کسی را دوست دارید، حتی با شنیدن صدایش، ضربان قلب خود را در سینه حس می کنید.

وقتی کسی را دوست دارید، زمانی که در کنارش راه می روید احساس غرور می کنید.

وقتی کسی را دوست دارید، تحمل دوری اش برایتان سخت و دشوار است.

وقتی کسی را دوست دارید، شادی اش برایتان زیباترین منظره دنیا و ناراحتی اش برایتان سنگین ترین غم دنیاست.

وقتی کسی را دوست دارید، حتی تصور بدون او زیستن برایتان دشوار است.

وقتی کسی را دوست دارید، شیرین ترین لحظات عمرتان لحظاتی است که با او گذرانده اید.

وقتی کسی را دوست دارید، حاضرید برای خوشحالی اش دست به هر کاری بزنید.

وقتی کسی را دوست دارید، هر چیزی را که متعلق به اوست، دوست دارید.

وقتی کسی را دوست دارید، در مواقعی که به بن بست می رسید، با صحبت کردن با او به آرامش می رسید.

بر همان عهد که با یاد و خیالت بستم / یاد من هم نکنی باز به یادت هستم .

از سوز محبت چه خبر اهل هوس را / این آتش عشق است نسوزد همه کس را .

الهی همیشه مثل چراغ راهنمایی باشی ، لپت همیشه قرمز ، روی دشمنات زرد ، دلت همیشه سبز .

من همین یکدانه دل دارم بفرما بشکنش / کوزه ای از آب و گل دارم بفرما بشکنش / تو سبوی آرزوهای مرا بشکسته ای / هرچه باداباد ، این هم دل بفرما بشکنش .

گرچه راه قیامت پر خطر است ، اما جدایی ز دوستان قیامتی دگر است .

یادمون باشه روی شیشه ی دلمون حک کنیم که دوست داشتن تاریخ مصرف ندارد .

از شکستن دو چیز بترس ، قلبی که صادقانه دوستت داره و دلی که صادقانه به یادته .

دل ز تن بردی و در جانی هنوز / دردها دارم تو درمانی هنوز / ملک دل کردی خراب از تیغ ناز / اندر این ویرانه سالاری هنوز .

روزگار چون گرگ پیری پر بلاست / طعمه اش واماندگان از گله هاست / دوری از یاران مکن ای باوفا / گرگ دوران در کف این لحظه هاست .

باز باران تا همیشه / نم نمک بر روی شیشه / مینویسه تا بدونی / مهربونیت پاک نمیشه .

همیشه واسه گلی خاک میشم که اگه به آسمون رسید ، بدونه ریشه اش کجاست .

فدای اون مهر و وفات / دلم شده تنگ برات / چطور بگم ؟ باور کنی ! / چقدر عزیزی تو برام .

آسمان را بی ستاره ، دریا را بی موج ، دیده را بی اشک ، لب را بی خنده و زندگی را بی تو دوست ندارم ای بهترینم .

سرچشمه ی عمر آدمی یک نفس است / آن هم فدای یک هم نفس است .

در مرام ما نباشد جز وفاداری دوست / جان دهیم بهر رفیقی که وفاداری در اوست .

من آنقدر دوستت دارم که اگر از پریشانی یک لحظه دوست داشتنم آگاه بودی ، تمام لحظه های عمرت برایم می گریستی .

با جمله ی رندان جهان هم کیشم / خیام ترانه های پر تشویشم / انگار شراب از آسمان می بارد / وقتی که به چشمان تو می اندیشم .

آموخته ام که وقتی ناامید میشوم ، خداوند با تمام عظمتش ناراحت میشود و عاشقانه انتظار میکشد که به رحمتش امیدوار شوم .

اگر با آتش عشقت مرا بسوزانی باز هم با خاکسترش خواهم نوشت دوستت دارم .

عاشقانه دوستت خواهم داشت بی آنکه بخواهم دوستم داشته باشی و عاشقانه در غمت خواهم مرد بی آنکه بخواهم در مرگم اشک بریزی

میدونی چرا خورشید داغه ؟ چون میبینه تو مال منی آتیش میگیره .

کدامین شاخه ی گل را به خاطر مرامت تقدیمت کنم که وجودت عطر تمام گلهاست .

شب ساعت ابری مرا داد به تو / افتاد نگاه خسته ی باد به تو / باران زد و خیس شد تن خاطره ها / باران زد و باز یادم افتاد به تو .

صد دفعه گفتم لباساتو جلوم تکون نده ، دکتر گفته به گرد گلها حساسیت دارم !

رفتن همیشه راه نیست / وقتی که سینه ای پر آه نیست / شکستی تو دل من / آیا این گناه نیست ؟

اگه نگی دیوونه ام / تویی فقط بهونه ام / برای یک حس عمیق / تو این دنیای نارفیق .

بزار بگم دوست دارم / ساده و راحت و بلند / آخه همیشه دوری ها / از توی سکوت میاند .

عشق یعنی رفتن از شهر بهار / با دو چشم تر به سوی روزگار / عشق یعنی بی وفایی های یار / عشق یعنی سالها در انتظار .

درسته دلت از سنگه ولی اشکال نداره ، آخه من هنوز بت پرست موندم .

غریبانه در سکوت سهمگین نامت را بر حاشیه ی قلبم حک کردم تا با هر ضربانش بگویم دوستت دارم ، هیچوقت تو و محبتهایت را از یاد نمی برم .

ما اهل دلیم اشاره را می فهمیم / راز شب پر ستاره را می فهمیم / با پنجره های بسته عادت داریم / با هرچه دل شکسته نسبت داریم .

چشم مستت به پاکی دریاست / قهر و نازت برای من زیباست / با تو هیچ از خدا نمی خواهم / با تو بودن برای من دنیاست .

در انتهای نگاهت کلبه ای می سازم تا مبادا بگویی از دل برود هر آنکه از دیده برفت .

 دل ، عشق پر از رنگ و ریا دوست نداشت / یک لحظه تو را ز من جدا دوست نداشت / ای آینه دار خلوتم باور کن / اندازه ی من کسی تو را دوست نداشت .

آه ، تنهایی ما غمگین است / درد دوری به دلم سنگین است / یاد ایام گذشته به دلم / زنده بادا که چقدر رنگین است .

دریا باش تا بعضی ها از با تو بودن لذت ببرند و آنها که لیاقت ندارند در تو غرق شوند .

تو به پاکی عقیقی / مثل دریاها عمیقی / فهمیدی چرا می خوامت ؟ / آخه بهترین رفیقی .

برو جلوی آینه ببین کی توشه ، اگه اون نباشه میخوام دنیا نباشه .

 زندگی وقتی قشنگه که دلی برای دلی تنگ میشه ، الان زندگیم خیلی قشنگه .

تو را به یاد آن روز، تو را به یاد گلبرگ های خشک آن روز خشکیده، تو را به روز اولین بار دیدنت، تو را به اولین نگاه عاشقانه، تو را به اد باران روز نیامدنت، تو را به تنهایی روز رفتنت، تو را به باران روز برگشتنت، تنهایم مگذار

------

بین ما فاصله ای نیست بجز فراموشی، تو را به یاد خواهم آورد، تو را به یاد خواهم داشت، تو را هر شب در رویاهایم تکرار خواهم کرد و هر روز که برمیخیزیم گوشه لبم لبخند است، بین من و تو رازهای نگفته ایست، که هرگز به کلام نخواهم آورد

-------

گاه می اندیشم میتوانی به لبخندی این فاصله را برداری، دستهای تو توانایی آن را دارد که به من زندگی بخشد، میتوانی تو به من زندگی ببخشی و یاد بگیری از آنچه به من میبخشی، چشم های تو به من میبخشد عشق و شور و مستیريال و تو چون مصرع شعری زیبا سطر برجسته ای از زندگی من هستی؛ دوستت دارم ای تنهاترینم

علاقه، عشق، دوست داشتن، گل

شکسپیر: اگر کسی را دوست داری رهایش کن سوی تو برگشت از آن توست و اگر برنگشت از اول برای تو نبوده.

ویکتور هوگو:کسی رو که دوستش داری هر چند وقت یه بار بهش یادآوری کن که او را دوست داری!!!!!!!!!!!

دانشجوی زیست شناسی : اگر کسی را دوست داری ، به حال خود رهایش کن ... او تکامل خواهد یافت.

دانشجوی آمار: اگر کسی را دوست داری ، به حال خود رهایش کن ... اگر دوستت داشته باشد، احتمال برگشتنش زیاد است و اگر نه احتمال ایجاد یک رابطه مجدد غیر ممکن است.
علاقه، عشق، دوست داشتن، گل

دانشجوی فیزیک: اگر کسی را دوست داری ، به حال خود رهایش کن ...اگر برگشت ، به خاطر قانون جاذبه است و اگر نه یا اصطکاک بیشتر از انرژی بوده و یا زاویه برخورد میان دو شیء با زاویه صحیح هماهنگ نبوده است.

دانشجوی حسابداری: اگر کسی را دوست داری ، به حال خود رهایش کن ... اگر برگشت ، رسید انبار صادر کن و اگر نه ، برایش اعلامیه بدهکار بفرست.

دانشجوی ریاضی: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن ... اگر برگشت ، طبق قانون 2=1+1 عمل کرده و اگر نه در عدد صفر ضربش کن.
علاقه، عشق، دوست داشتن، گل

دانشجوی کامپیوتر: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن ... اگر برگشت ، از دستور کپی - پیست استفاده کن و اگر نه بهتر است که Delete اش کنی.

دانشجوی خوشبین: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن... نگران نباش بر می گردد.

دانشجوی عجول: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن .... اگر در مدت زمانی معین برنگشت فراموشش کن.
علاقه، عشق، دوست داشتن، گل

دانشجوی شکاک: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن ....اگر برگشت، از او بپرس " چرا "؟

دانشجوی صبور: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن ....اگر برنگشت، منتظرش بمان تا برگردد.

دانشجوی رشته صنایع: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن ...اگر برگشت ، باز هم به حال خود رهایش کن این کار را مرتب تکرار کن...

منبع: تبیان

تو کی هستی که همه فکر و خیالم شده تو
گلهای بهشت سایبانت / یک دسته ستاره ارمغانت / یک باغ از گلهای نرگس / تقدیم وجود مهربانت .

تو کی هستی که همه فکر و خیالم شده تو / تو شدی زندگی من ، همه یادم شده تو / یاد تو در خاطراتم وقتی پیدا می شود / می رود دنیا ز یادم چون که یادم شده تو .

دستم از دستت جداست / این تمام ماجراست / دلخوشم شاید بیایی / فردا هم روز خداست .

خوب رویان جهان رحم ندارد دلشان / باید از جان بگذرد هرکه شود عاشقشان / روز اول که سرشتند ز خاکی گلشان / سنگی اندر گلشان بود ، همان شد دلشان .

زندگی را از درختان آموختم ، شکست را پذیرفتم و دوباره جوانه زدم .

ساحل دلت را به خدا بسپار ، خودش قشنگ ترین قایق را برایت می فرستد .

قاصدک ! شعر مرا از بر کن ، برو آن گوشه ی باغ ، سمت آن نرگس مست و بخوان در گوشش و بگو باور کن ، یک نفر یاد تو را دمی از دل نبرد .

هر روز برایت رویایی باشد در دست ، نه دور دست ، عشقی باشد در دل ، نه در سر ، و دلیلی باشد برای زندگی نه برای روز مره گی .

یادت باشه زیر گند کبود / تو بودی و من و کلی آدمای حسود / تقصیر همون حسوداست که حالا / هستی ما شده یکی بود یکی نبود .

دوستی مثل درخته ، اینکه چقدر میتونه بلند بشه مهم نیست ، اینکه چقدر ریشه اش میتونه عمیق بشه مهمه .

 وقتی سر کلاس درس نشسته بودم تمام حواسم متوجه دختری بود که کنار دستم نشسته بود و اون منو “داداشی” صدا می کرد .
به اون خیره شده بودم و آرزو می کردم که عشقش متعلق به من باشه . اما اون توجهی به این مساله نمیکرد .
آخر کلاس پیش من اومد و جزوه جلسه پیش رو خواست . من جزومو بهش دادم .بهم گفت:”متشکرم”.

میخوام بهش بگم ، میخوام که بدونه ، من نمی خوام فقط “داداشی” باشم . من عاشقشم . اما… من خیلی خجالتی هستم ….. علتش رو نمیدونم .
تلفن زنگ زد .خودش بود . گریه می کرد. دوستش قلبش رو شکسته بود. از من خواست که برم پیشش. نمیخواست تنها باشه. من هم اینکار رو کردم. وقتی کنارش نشسته بودم. تمام فکرم متوجه اون چشمهای معصومش بود. آرزو میکردم که عشقش متعلق به من باشه. بعد از ۲ ساعت دیدن فیلم و خوردن ۳ بسته چیپس ، خواست بره که بخوابه ، به من نگاه کرد و گفت :”متشکرم ” .
روز قبل از جشن دانشگاه پیش من اومد. گفت :”قرارم بهم خورده ، اون نمیخواد با من بیاد” .
من با کسی قرار نداشتم. ترم گذشته ما به هم قول داده بودیم که اگه زمانی هیچکدوممون برای مراسمی پارتنر نداشتیم با هم دیگه باشیم ، درست مثل یه “خواهر و برادر” . ما هم با هم به جشن رفتیم. جشن به پایان رسید . من پشت سر اون ، کنار در خروجی ، ایستاده بودم ، تمام هوش و حواسم به اون لبخند زیبا و اون چشمان همچون کریستالش بود. آرزو می کردم که عشقش متعلق به من باشه ، اما اون مثل من فکر نمی کرد و من این رو میدونستم ، به من گفت :”متشکرم ، شب خیلی خوبی داشتیم ” .
یه روز گذشت ، سپس یک هفته ، یک سال … قبل از اینکه بتونم حرف دلم رو بزنم روز فارغ التحصیلی فرا رسید ، من به اون نگاه می کردم که درست مثل فرشته ها روی صحنه رفته بود تا مدرکش رو بگیره. میخواستم که عشقش متعلق به من باشه. اما اون به من توجهی نمی کرد ، و من اینو میدونستم ، قبل از اینکه خونه بره به سمت من اومد ، با همون لباس و کلاه فارغ التحصیلی ، با وقار خاص و آروم گفت تو بهترین داداشی دنیا هستی ، متشکرم.
میخوام بهش بگم ، میخوام که بدونه ، من نمی خوام فقط “داداشی” باشم . من عاشقشم . اما… من خیلی خجالتی هستم ….. علتش رو نمیدونم .
نشستم روی صندلی ، صندلی ساقدوش ، اون دختره حالا داره ازدواج میکنه ، من دیدم که “بله” رو گفت و وارد زندگی جدیدی شد. با مرد دیگه ای ازدواج کرد. من میخواستم که عشقش متعلق به من باشه. اما اون اینطوری فکر نمی کرد و من اینو میدونستم ، اما قبل از اینکه بره رو به من کرد و گفت ” تو اومدی ؟ متشکرم”
سالهای خیلی زیادی گذشت . به تابوتی نگاه میکنم که دختری که من رو داداشی خودش میدونست توی اون خوابیده ، فقط دوستان دوران تحصیلش دور تابوت هستند ، یه نفر داره دفتر خاطراتش رو میخونه،دختری که در دوران تحصیل اون رو نوشته. این چیزی هست که اون نوشته بود:
” تمام توجهم به اون بود. آرزو میکردم که عشقش برای من باشه. اما اون توجهی به این موضوع نداشت و من اینو میدونستم. من میخواستم بهش بگم ، میخواستم که بدونه که نمی خوام فقط برای من یه داداشی باشه. من عاشقش هستم. اما …. من خجالتی ام … نمی‌دونم … همیشه آرزو داشتم که به من بگه دوستم داره. ….
ای کاش این کار رو کرده بودم ……………..”ا

من در خانواده ای قانونمند و تا حدودی مذهبی بزرگ شده ام.والدینم هیچ یکشنبه ای را بدون این که به کلیسا برویم,از دست نمی دادند و می کوشیدند مرتب نظری به کتاب مقدس داشته باشند و من هم ایشان را همراهی می کردم.

روزگار به سادگی می گذشت تا این که تقریبا 13 ساله شدم و خانه مان را عوض کردیم.هنوز مدت زیادی از جابه جایی ما نگذشته بود که فهمیدم پسر همسایه مان مرا زیر نظر دارد.اوایل چیزی نمیگفت فقط از حالاتش مشخص بود که به من توجه می کند,اما پس از مدتی به بهانه قرض گرفتن کتاب یا جزوه و... با من حرف می زد.

او خیلی مهربان بود و سعی می کرد تا من راحت باشم و اگر چیزی لازم داشتم از مطالب کمک آموزشی مدرسه گرفته تا سی دی موزیک برایم تهیه می کرد.

او کم کم تبدیل به تمام دنیای من شده و از هر کسی برایم مهم تر بود.

گاهی اوقات که والدینم منزل نبودند از نردبان بالا می رفتیم و روی پشت بام با هم می نشستیم و درباره مسائل مختلف صحبت می کردیم.البته گاهی هم او موضوعاتی انتخاب می کرد که من علاقه ای به شنیدن آنها نداشتم.

کار به جایی رسیده بود که از من قول ازدواج گرفت و من هم در هر فرصتی به او رسیدگی می کردم.از درست کردن ساندویچ برای ناهارش گرفته تا حتی گاهی اوقات لباس هایش را که کثیف بود به خانه می آوردم و دور از چشم والدینم در ماشین لباسشویی می انداختم و میشستم.

اما نمی دانم چرا هر چه بیشتر می گذشت به نوعی احساس گناه می کردم.شاید به خاطر رابطه پنهانی ام با او بود یا شاید هم به خاطر آنچه دور از چشم والدینم انجام می دادم یا این که توجه کمتر به معنویات و امور مذهبی.هر چه بود احساس خوبی نداشتم.

او تمام دنیا من شده بود و گفته بود که در مورد خودمان هیچ چیزی به والدینم نگویم تا این که روزی وقتی برای دادن یک کتاب به در منزلشان رفتم دیدم که دختر از اتاق او بیرون آمد.

احساس کردم دنیا پیش چشمم تیره و تار شد و او که متوجه شد من موضوع را فهمیدم گفت,چون تو خیلی حد و حدود را رعایت می کردی و من راحت نبودم ناچار با دختر دیگری دوست شده ام.

یادم نیست که وقتی به خانه برگشتم تا چند ساعت در اتاقم ماندم و گریه کردم.

آرامش را از دست داده بودم خشمگین بودم.

از آنجا که دستم به چیزی بند نبود به خدا گفتم من که بنده بدی نبودم,چرا با من چنین کردی و چرا نجاتم ندادی تا این اتفاق بیفتد؟

وضعیت روحی ام به قدری خراب شد که مدتی به کلیسا نمی رفتم و رو به سیگار و مهمانی های شبانه آورده بودم.احساساتم جریحه دار شده بود و سعی می کردم با مشغول کردن خودم,دقایقی در افکار منفی ام فرو نروم.

دوستان و والدینم می خواستند به من کمک کنند,اما من احساس می کردم که آنها می خواهند در زندگی خصوصی ام دخالت کنند و من نباید این اجازه را به آنها بدهم.

در واقع در آن دوران فکر می کنم بیشتر از همه شیطان را خوشحال می کردم.

سرانجام یک روز که در خانه تنها مانه بودم,ناگهان احساس کردم دلم می خواهد با خدا صحبت کنم و همانطور که از پله ها پایین می آمدم به خدا گفتم,با نشانه ای به من بفهمان که هنوز مرا دوست داری و مرا حمایت می کنی و همه چیز درست می شود.

ناگهان به دلم افتاد در پشتی ساختمان را باز کنم و نگاهی به حیاط خلوت بیندازم.با وجود اینکه زمستان بود وقتی در را باز کردم دیدم حدود 100 پروانه روی در و دیوار نشسته اند.مطمئن بودم که در این وقت از سال پروانه ها این دور و بر نیستند پس این پیغامی محبت آمیز از جانب خداوند تلقی کردم.

بعد از آن روز دوباره به زندگی و رحمت خدا امیدوار شدم و فهمیدم که بزرگ ترین نیروی جهان خداست و او همواره حامی ماست پس دیگر احساس تنهایی نکردم و با رفتن به جلسات مشاوره سعی کردم از حالت افسردگی خارج شوم و سیگار را ترک کنم.

حالا می فهمم تخطی ما از حدود الهی است که بلایایی به سرمان می آورد و خداوند هرگز نمی خواهد بندگانش دچار بلا شوند,مگر اینکه در این راه به آنها درسی بدهد تا به او نزدیک تر شوند.

حال دیگر می کوشم خطایی از من سر نزند و کارهایم نیز به شیوه ای عالی پیش می رود و حضور خداوند را در تمام روزهای زندگی ام احساس می کنم.

فقط از کرده خود پشیمانم و دیگر حاضر نیستم از قوانین سر باز زنم.

دوستان عزیزم دختر و پسر های جوون این داستان رو خوب بخونین چون توش خیلی نکته های مفیدی داره که به دردتون میخوره پیشنهاد می کنم که بخونین و درست ازش استفاده کنین.

میگفت:

      به حساب خیال بافی ام نگذار!

             اما ستاره ای دارم در تیره ترین شبها!

                                     و

فقط می خواستم که بدانی!

         می شود حتی دل خوش کرد!

                      به چراغهای کوچک یک هواپیما !!!

به او گفتم:

سلام مرا به ستاره ات برسان

              به او بگو!

                          من هیچ ستاره ای ندارم!

و دل خوشم به انبوه ستارگانی که!

                     در شب تاریک از چشمانم جاریست.

و به انتظار ستاره زندگیم!

نسیم عشق را در سحرگاه خلوتم چشم به راهم!!!