حسی دارم ، اگـــــر بدا نی بد نیست / شعری گفتم تو هم بخوانی بد نیست
الآن خیلی دلم بـرایت تنگ است / در هــر صورت خبر رســانی بد نیست . . .
.
.
.
ای دل، دل سودا زده، سامانم کـو؟ / ای کالبد تهی شده جـــــــانم کـو؟
امـــروز که از همیشه مشتاق ترم / ای خانه ی سوت و کور مهمانم کو؟
.
.
.
نسبت به تو حس کور میـلی دارم / دور و بـــــــر خود هـــزار لیـلی دارم
من نــاز نمی خرم شما هم نفروش / چون عاشق کشته مرده خیلی دارم . . .
.
.
.
مــــارا نکشان به سوی لبهای خودت / بر گـــــرد برو بخواب در جـــــای خودت
می خواهی اگر ببوسمت حرفی نیست / امـــــا همه ی عــواقبش پــــای خودت . . .
.
.
.
از بس که درون سـیـنـ ـه تنهـا مـــانده / در مـــانده ا م از دست دل وا مـانده
در داخل سیـ ـنـ ه درد شیرینی هست / آیــــا دل من پیش شمـا جـا مــانده !؟
.
.
.
ماهی تو، که بربام شکوه آمده است / آیینه ز دستت به ستوه آمده است
خورشید اگر گرم تماشای تو نیست / دلگیر نشو ز پشت کـوه آمده است
.
.
.
یک پلک زدن فاصله از تو تا من / باید بزنیـــم پلک یا تو یا من
هر چند که گفتند گناه است این کار / اما تو یکی بزن گناهش با من . . .
.
.
.
مثل گل صد برگ شکوفــا شده ای / چون مـــاه چهار ده شکوفا شده ای
در آینـه ی نگاه من چشم بدوز / تا در یابی چقدر زیبا شده ای . . .
.
.
.
ای روی گشـــاده خُلق تنگ آمده ای / آهــوی رمیده چـون پلنـگ آمـده ای
آن روسری سپید می دانی چیست؟ / بــــا پـرچم آشتی بـه جنگ آمـده ای . . .
.
.
.
خوش خُلقی و خشم همزمان یعنی چه؟ / بیـزاری و عشق تـوأمـان یعنی چه؟
با رفتن من اگر موافق هستی! / پس این بنشین ، نرو ، بمان یعنی چه؟
.
.
.
بسیـار تماشایی و آراسته ای / از رونق مـاه آسمان کاسته ای
انگار نه انگار که مارا دیدی / از روی کدام دنده بر خاسته ای؟
.
.
.
سر کش بـودم به حیله رامم کردی / ای افسونگر ،چه پخته خامم کردی
خوش چرخـاندی کمند گیسویت را / در تـــــاریکی اسـیر دامـم کـــردی . . .
.
.
.
در دیده ی تـو رمز نهانی پیداست / در جام نگاه تو جهانی پیداست
کَس ره نبرَد درون آن قلعه ی راز / کز بام و برَش تیر و کمانی پیداست . . .
.
.
.
کوهی بودم، به پــای تو گَـرد شدم / بـــازیچه ی بـــاد های ولگرد شدم
تـــا د ر دل من حلول کردی ای ماه / انگشت نمای مرد و نـــا مرد شدم . . .
.
.
.
بــــا آ مدنت بهــانه پـیدا شده است / خورشید میـــان خانه پیدا شده است
ما نیم نظر چشم به هم دوخته ایم / یک لحظه ی شاعرانه پیدا شده است . . .
.
.
.
این قدر خیـــال هـــــای بیهــوده نبـاف / ماییم و ،دو خط رباعی و، یک دل صاف
در آینه ی دلم به جز عکس تو نیست / شک داری اگـــــر بیــا دلم را بشکاف . . .
.
.
.
بــا این که لب از کـلام بستید شما / ساکت سر جـایتان نشستید شما
امـــواج نگــــاهتــان دلم را لرزاند / اصلا نکند زلـــــزله هستید شـــما . . .
.
.
.
با انگشت اشـــــــــاره در خواهد زد / دل در ســ ــینـه شدید تر خــــــواهد زد
قلبم بــــا تیک تــاک خود می گوید / یلدا سر شد سپیده سر خواهد زد . . .
.
.
.
بی رویت آینه کـــدر خــــواهد شد / آهم در شهر منتشر خــواهد شد
چون بمبی ساعتی دلم در سینه / با تــــــاخیر تو منفجر خـواهد شد . . .
.
.
.
چون کودک بی اراده راه افتــــادم / با پــــای نگـــــاه در گنـــاه افتادم
از گونه به سمت چانه ات لغزیدم / از چـــــاله در آمدم به چاه افتادم . . .
.
.
.
بـــا این که تمـــــــام قصه را میدانی / باز آیه ی یأس پیش من می خوانی
بــــــا آن همه تــــرفند دلم را بردی / تا بشکنی و دو بــــاره بر گــــردانی؟
.
.
.
خورشیدی و گــرمای محبت در دست / با آمدن تــــو مــــاه چشمش را بست
بــــــا سرعت نـــــور سمت تو می آیم / وقتی که چراغ چشمهایت سبز است . . .
.
.
.
در فصلی که هـوا لطیف و عـــالی ست / فصلی که فصل عشق و فارغبالی ست
وقتی بــــاران به شیشه هــا می کوبد / در آغـــوشم چقدر جــــایت خـالی ست . . .
.
.
.
از روزی کـــه یکی دلــم را بــرده / تب دارم مثل طفل سر مـا خورده
گفتارم شعر، شعر هایم هذیــان / دکتر جا ن بنده زنده ام یــا مرده؟
.
.
.
تـــا خرمن مــو به دوش می اندازد / بین همه جنب و جوش می اندازد
گفتیم نصیحتش کنید ای مـــردم / گفتند به پشت گــوش می اندازد . . .
.
.
.
هر چند کسی میان ما حــایل نیست / اما نگهت به سوی من مـــایل نیست
گفتم قسمت دهم ، ولی می گـو یند / چشم تو به هیچ مذهبی قایل نیست . . .
.
.
.
از لحظه های طی شده حظی نبرده ایم / خودرا به دست شاید و اما سپرده ایم
بشمار لحظه لحظه ی عمر گذشته را / هر چند ســـــال بود همانقدر مرده ایم . . .
.
.
.
امواج نگـــــاهت اعتیاد آور بود / زیبـــــایی تو فــــراتر از بـــاور بود
در قاب- نگاه چشم من لبخندت / لبخند ژوکـوند ، بلکه زیبــاتر بود . . .
.
.
.
بـــا زیر مخالفی بگـــو بـم بشو م / لبخند بزن مقـــــابلت خم بشـو م
تو یک کلمه بگـــو که حـوّای منی / من امضا می دهم که آدم بشو م . . .
