بسیاری از خانم‌ها فکر می‌کنند که می‌توانند با سلاح گریه، حرف خود را به
کرسی بنشانند. بنابراین در بسیاری از مشکلات در میانه راه گفت‌وگو گریه را
انتخاب می‌کنند.
باید بدانید که شاید گریه‌کردن در میانه یک گفت‌وگو، صحنه را به نفع شما تغییر بدهد اما این یک تغییر اساسی نیست.
سعی کنید هیچ‌وقت گفت‌وگو را در میان راه رها و شروع به گریه نکنید، حتی
اگر در میان گفت‌وگو نمی‌توانید خود را کنترل کنید و می‌خواهید گریه کنید،
این کار را بکنید اما گفت‌وگو را قطع نکنید.
این را بدانید که قطع یک گفت‌وگو با گریه به این معناست که شما قابلیت
انجام یک مکالمه را ندارید. شاید در کوتاه‌مدت و یا حتی درازمدت بتوانید
حرف خود را با گریه به کرسی بنشانید اما طرف مقابل شما به این نتیجه خواهد
رسید که شما نمی‌توانید طرف مشورت و گفت‌وگو باشید و بعد، هر دفعه کمتر از
دفعه قبل با شما گفت‌وگو خواهد کرد و این به نفع زندگی‌تان نخواهد بود.
هرچه شما با رفتارهای عاقلانه‌تان در مواردی که به نفع شما هم نیست، پیش
بروید، مسیر برای گفت‌وگوهای بعدی باز می‌شود.توصیه ما به شما این نیست که
روی احساساتتان سرپوش بگذارید یا خشم، ناراحتی و اندوه خود را پنهان کنید،
بلکه از شما می‌خواهیم با احترام به این احساسات، راه را برای ادامه‌دادن
گفت‌وگو نبندید. اجازه ندهید که حتی اگر بعد از گریه‌کردن شما، همسرتان
خواست که گفت‌وگو را تمام‌شده عنوان کند، این اتفاق بیفتد. شما با یکدیگر
گفت‌وگو کنید، حتی اگر همراه با تلخ‌ترین احساسات باشد.
منبع:روزنامه تهران امروز
