حسادت
اگر خوره نباشد دستكمي از خوره ندارد. حسادت مثل يك جريان نامرئي است كه
از چشم وارد ميشود و در دل مينشيند و وقتي از سر تا پا را تسخير كند، تير
شر به هدف اصابت كرده است. حسود آسايش ندارد. او مدام در حال مقايسه كردن
خودش با ديگران است و چون آنچه را كه به دست آورده كمتر از شايستگيهايش
ميبيند، جنگي دائمي با خود به راه مياندازد كه زبانههاي آتشش، هم خودش و
هم طرف مقابل را ميسوزاند؛ با اين تفاوت كه حسود، مقصر است و كسي كه مورد
حسادت قرار گرفته، بيگناه..
متن کامل در ادامه مطلب..