«زمان ما کی از این حرف‌ها بود؟ کی بچه‌ها این طور با پدر مادرهاشون حرف می‌زدند؟ کسی جرات نداشت رو حرف اونها حرف بزنه. بچه‌ها به پدر مادرهاشون احترام می‌گذاشتند. به حرف‌هاشون گوش می‌دادند. اصلا همه چی سر جای خودش بود. ما کجا این قدر از پدر مادرهامون طلبکار بودیم و هر روز یک چیزی می‌خواستیم؟ یه تابستون یه اسباب‌بازی برامون می‌خریدند، چند سال با همون بازی می‌کردیم و دلمون خوش بود ... ولی حالا چی؟ بچه‌ها هر روز یه چیز می‌خواهند. هیچ چیز هم شادشون نمی‌کنه. از احترام به بزرگ‌تر هم که دیگه خبری نیست. هر جور دلشون بخواد حرف می‌زنند. همه جا هم که یک گوشی دستشونه و حواسشون به پیغام و گشت و گذار تو اینترنت ... واقعا قبلا همه چیز بهتر بود ...»
