با این غرور بلندت

در بقعه های ساکت بودن
همراه خوب من
 آن شال سبز کبر را
 بدور بیفکن
و با تمامی وسعت انسانیت بگو
که ما باغی این
 باغی چنان بزرگ و سبز
 که دنیا
 در زیر سایه اش
 خواب هزار ساله ی خود را
 خمیازه می کشد
در بقعه های خامش بودن
از جوار ضریح
چندی است
 طنین ضربه ی برخاستن بزرگ ترا نمی شنوم
همراه خوب من
 از پله های بلند غرورت
بگیر دست مرا
 تا قلب شب بشکافیم
و با ردای سپیده
 به رقص برخیزیم
همراه خوب من
 با این غرور بلندت
در سرزمین یائسه ها
 تو تمامی خود نرفته ای بر باد
 اینک
 به رزیش رگبار سرخگونه ی خنجر
 دست مرابگیر
تا از پل نگاه صادقانه ی مردم
 به آفتاب
 سفر کنیم