دلاویز شعر

چه دل انگیز شبی
چه دل آرام شعری
چه دلشده شوری
در آن زمان که یاد پرده از پنجره ها می درد
 چه رقص دل افروزی د نفس باد بر عریانی پنجره هاست
 دریغ شعر گر در این شب
 پوشیده با همخوابه اش باشد
 و شب زنده داران
چه دل انگیزتر نمازی
 که نیتش عشقبازی باران است و اینه
و هر رکوعش
تمنای بوسه واژه از لبان من است
که در هر سجود با من همخوابه می شود