تاریک ، روشن

و چشمانت تاریک
 و چشمانم روشن
 ده ستاره و بیست ماه بدر
 در شب جاودانه ات
 و روزی بی طلوع
در نگاه من
 دستانت را نمی گیرم
دنیا پر از سنگ است
 راهها هم مزاحمند
 ای همقدم
 با گامهایمان
 به لمس حضور ماه و ایینه نمی رسیم
 چشمانم روشن
 و چشمانت تاریک
 چشمانم را خواهم بست
چونان کودکی ام که آفتاب بود و زندگی روشن
و پدر که در حجم وسیع نور محو شد
 و من چشمانم را بستم
چرا که می دانستم برای به یاد آوردن چشم را باید بست
و چشمانت روشن
 و چشمانم تاریک
 روز را به تو می بخشم
تا شبم را پر ستاره کنی