جمعه ۱ دی ۱۳۹۱ ساعت 1:15 |
|
نوشته شده به دست روانشناسی مدرن | ( )
ریشه
تو چون رود روانی
تو چون باد وزانی
تو چون ابر بهاران
بباری هر دم و آن
تو خود ذات وجودی
به از گیتی ، تو بودی
تو چون نور امیدی
توجان بر شب دمیدی
تو خود اندیشه بودی
جهان را ، ریشه بودی
