روانشناسی مُدرن

صبحانه اولين وعده غذايي بشر و منبع انرژي اوليه براي آغاز به كار روزانه است. براي بهره‌گيري از خودرو ابتدا بايد در باك آن مقدار لازمي سوخت ريخت، براي استفاده از وسيله‌اي برقي ابتدا بايد آن را به منبع تغذيه‌اي الكتريكي متصل كرد، براي به كار انداختن اغلب ابزار بايد به آنها نيرو و انرژي وارد كرد. خودرويي كه با باك خالي استارت مي‌خورد چه استهلاك بيهوده‌اي را نصيب دستگاه استارت، باتري و... مي‌كند؟ وسيله‌اي برقي كه منبع الكتريسته آن دستخوش نوسان و كاستي است چه لطمه‌اي به كل وسيله مي‌زند؟ ابزاري كه براي استفاده از آن مقدار لازمي نيرو وارد نيامده باشد عملا چه كاربرد و فايده‌اي خواهد داشت؟ انسان نيز در اين مثال‌ها اشتراكاتي دارد. آيا ميزان هوش و يادگيري دو دانش‌آموزي كه يكي صبحانه مي‌خورد و ديگري نه، متفاوت نيست؟ شادابي و ميزان كار مفيد كارگر، كارمند يا شاغلي كه ابتداي روز مواد مغذي​ براي انجام كار و تبديل آن به انرژي تامين كرده يكي خواهد بود؟

در نگاه عموم پزشكان، چاقي، مادر بيماري‌ها نام گرفته است؛ خوردن صبحانه باعث تناسب و تعادل وزن مي‌شود. وقتي در ساعات اوليه روز انرژي مورد نياز فراهم شود، در ساعات باقيمانده اين انرژي طي فعاليت روزانه تبديل به كار شده و مي‌سوزد، اما در كساني كه به بهانه‌هايي چون بي‌ميلي و بي‌اشتهايي، نداشتن وقت و... صبحانه نمي‌خورند، بدن مجبور است شرايط جلوگيري از بحران را براي ادامه حيات فرد پيش گيرد. ذهن علائم و سيگنال‌هاي گرسنگي را با فشار و شدت بيشتري ارسال مي‌كند و شخص براي كاهش فشار به غذاهاي ناسالم و ناخنك زدن يا ريزخواري روي مي‌آورد. در وعده غذايي بعدي نيز گرسنگي بيش از حد سبب مي‌شود حجم زيادتري از كالري واقعا لازم را وارد بدن كند. از آنجا كه بدن دست صاحب خود را در تكرار رويگرداني از خوردن صبحانه يا به عبارت ديگر سوختگيري قبل از راه افتادن را خوانده، بخش اعظم اين حجم زياد كالري به جاي جذب مواد مغذي و ورود به سيستم سوخت‌وساز، به چربي انباشته تبديل مي‌شود تا هنگام بحران مورد استفاده قرار گيرد. اشكال اين انبارسازي در آن است كه مقدار ذخيره چربي به اندازه صرف در هنگام نياز يا بحران نيست و به همين دليل وزن شخص مدام افزايش مي‌يابد.

يكي از دلايل بي‌ميلي به خوردن صبحانه بخصوص در كودكان، تكرار و يكنواختي مواد تشكيل‌دهنده صبحانه يا اجبار از سوي والدين است در حالي​كه خود آنها همراه كودكان صبحانه نمي‌خورند. كسي كه فرضا هر روز تكه‌اي نان را با مقداري پنير و اندكي چاي مي‌خورد، يا احتمالا بيشترين تنوع در آن تغيير جاي پنير با كره يا مرباست، واضح است كه اندك مدتي بعد صبحانه را تكراري بداند و ميل و رغبت خود را به آن از دست بدهد. ايجاد تنوع در صبحانه، بخصوص براي ترغيب كودكان يا افرادي كه به طور معمول از آن رويگردانند اثرات بسيار دارد. مي‌توان صبحانه را با تهيه و افزودن گردو و كشمش، فرني، نيمرو و... رنگ و لعاب ديگر داد.