روانشناسی مُدرن

 در سنت ايراني، خانواده پسر براي ازدواج به دنبال دختري مي‌گردد كه از خانواده‌اي خوشنام باشد و فوت و فن خانه‌داري و شوهرداري را خوب بداند و در مقابل، خانواده دختران به خواستگاري جواب مثبت مي‌دهند كه خانواده‌دار باشد و مهم‌تر از آن بتواند از پس مديريت يك زندگي مستقل بر بيايد.

در واقع ازدواج سنتي بيشتر به معناي برقراري پيوند ميان دو خانواده است تا دو فرد و طبعا در اين نوع ازدواج، رابطه ميان زن و مرد كمتر رابطه عاشقانه به معناي امروزي آن خواهد بود و انتظار هم نمي‌رود چنين باشد.

رابطه زن و شوهر در اين نوع خانواده، رابطه ميان زن و مردي است كه هر يك در زندگي نقشي را به عهده گرفته‌اند و متعهدند با مسئوليت‌پذيري و فداكاري نقش‌شان را بخوبي ايفا كنند. در اين شكل از رابطه ممكن است صميميت فردي ميان زن و مرد كمتر باشد و ابراز عشق و علاقه ميان‌شان كمتر به‌طور صريح و بي‌واسطه صورت گيرد. اما رابطه زن و شوهري در اين شكل پايدار و با دوام است. زن و مرد در اين نوع از خانواده سال‌هاي سال كنار هم زندگي مي‌كنند، مصائب زندگي را تاب مي‌آورند و سعي مي‌كنند نقش‌شان را بخوبي ايفا كنند.

در دهه‌هاي اخير شكلي از خانواده در نقاط مختلف جهان و از جمله ايران رواج يافته است كه در آن معيار و ملاك اصلي تشكيل خانواده، عشقي دانسته مي‌شود كه قبل از ازدواج ميان زن و مرد شكل مي‌گيرد. عشقي با سويه‌هاي رمانتيك كه تماشاي فيلم‌هاي سينمايي و تلويزيوني نيز آن را تشويق و تبليغ مي‌كند.

در خانواده‌اي كه بر پايه عشق رمانتيك شكل مي‌گيرد، بر خلاف نوع قبلي خانواده، پيوند ميان دو فرد برقرار مي‌شود و نه لزوما دو خانواده. زندگي اين نوع از خانواده‌ها براساس علاقه فردي مفرط شكل گرفته و به همين دليل زن و مرد در اين نوع از خانواده‌ها نياز دارند همواره از اين موضوع اطمينان خاطر يابند كه علاقه اوليه در همه ادوار زندگي تداوم دارد. رابطه بين زن و مرد در اين نوع خانواده صميمي‌تر و نزديك‌تر است و زن و شوهر انتظارات عاطفي بسياري از طرف مقابل خود دارند.

اين انتظارات فراوان عاطفي، زندگي خانوادگي را شيرين و هيجان‌انگيزتر مي‌كند، اما به همان اندازه موجب شكنندگي هر چه بيشتر رابطه نيز مي‌شود. چرا كه انتظارات فراوان عاطفي ممكن است به دلايل مختلف به طور كامل پاسخ داده نشوند و اين شايد به معناي پايان رابطه باشد.