روانشناسی مُدرن

بر اساس پژوهش‌هاي صورت گرفته، در جنين موش‌هايي كه با فقر كولين طي دوران بارداري روبه‌رو بوده‌اند، معمولا شيوع گسترده نارسايي‌هاي قلبي و وجود نواقصي در سيستم عصبي و عروق مغز آنها ديده شده است. در برخي تحقيقات مرتبط، افزايش سطح اسيد آمينه‌اي به نام هموسيستئين كه به سبب كمبود كولين در خون مادر رخ مي‌دهد نيز حاكي از تشديد التهابات عروقي در فرزند و همچنين افزايش احتمال بيماري‌هايي چون اسكيزوفرني، آلزايمر و ضايعات مغزي در كودكان بوده است. اثرات غني بودن اين ماده در رژيم غذايي مادران باردار، بر ژن‌هاي كنترل‌كننده كورتيزول كه غلظت آن هورمون استرس را ترشح مي‌كند شگفت‌آور بيان شده؛ به طوري كه در آزمايش بر زنان پاي گذاشته به سه ماهه سوم بارداري، افزايش مصرف كولين با كاهش كورتيزول و در پي آن، تغيير علائم اپي‌ژنتيك و روند مناسب شكل‌گيري رفتار نورون‌ها در نوزادان همراه بوده است.

اين مطالعات نشان داده است كه فقر كولين در رژيم غذايي مادر تا چهار برابر ضايعات لوله عصبي و آسيب به كانال مغزي نخاعي را بالا مي‌برد.

در واقع، اهميت وجود كولين در زنان به حدي است كه تاكيد شده حتي دختران هم بهتر است در سنين رشد و بلوغ مصرف آن را جدي بدانند تا در سنين بزرگسالي از خطر ابتلا به سرطان پستان در امان بمانند. نه فقط دختران، بزرگسالاني اعم از زن و مرد هم كه سطح كولين در آنها كمتر از حد لازم بوده بيانگر افزايش ابتلا به بيماري‌هاي مزمن مثل آرتريت، نارسايي‌هاي كبدي و عضلاني، از بين‌رفتگي‌هاي سلولي و ناتواني در ايمني و همچنين پيري زودرس بوده است.

نتايج به دست آمده از يافته‌هاي جديد تاكيد دارد كه عوارض كمبود كولين در مدت بارداري و حتي دوران شيردهي، نه‌تنها به نقص در يادگيري و كاهش ظرفيت حافظه كودك منجر مي‌شود، بلكه بيشترنوزادان متولد شده طي شرايط كمبود كولين، در مـــراحل آتي رشد خود به ديابت نوع 2، فشار خون بالا، اضطراب و استرس نيز مبتلا شده‌اند.

به‌رغم همه اينها، لازم است به اين نكته توجه كافي شود كه نتايج به دست آمده از تحقيقات فوق هنوز تا تائيد اثرات درازمدت ناشي از مصرف كولين راه درازي دارد و نبايد به سبب مزاياي گفته شده در اين مورد به افراط روي آورد.

كولين را از منابع غذايي گوناگوني چون كلم بروكلي، اسفناج، شير، تخم‌مرغ، جگر گوساله، جوانه گندم، قلوه، موز، ماهي‌هاي سالمون و سفيد، سبوس گندم، عدس و سويا مي‌توان به بدن رساند. نياز روزانه اين ماده در زنان باردار 450 ميلي‌گرم و در زنان غير باردار، اعم از جوانان بيست ساله تا كهنسالان، بين 420 تا 425 ميلي‌گرم است.