بشنو

صدایم را در ضبط صوت حبس کن
 این آواز خراباتی
 برای غروب تنهایی است
 هنگام سرما و بادی
 که چتر کافه های زیر پایت را می لرزاند
 بامدادهای خاکستری
 که پشت پنجره ات ژاله یخ می بندد
 بشنو ، بشنو ، بشنو
تو را خوانده است
 برای تو که نام تو ، اندام تو، پیغام تو عشق است
 آن وقت می توانی
 مثل سال هایی که همدیگر را نمی شناختید
 از پله ها فرود ایی
قهوه ای بنوشی
و کلمات ترانه را
 با بخار شیرین دهانت
در هوا پرواز دهی