دال

به دقت نگاهش کن
رنگ و روی دو دیده اش کافی ست
 دویدن کلمات شکسته اش کافی ست
کناره های لب و
گاه گوشه های حروفش
قسم هم خواهد خورد
به دقت نگاهش کن
 او که با تو سخن می گوید
قصه خوان خواب های خود است
با دستهای لرزان خسته اش
که از اثبات آسان یک حقیقت ساده عاجز است
 و تو می دانی دارد روغ می گوید
با این حال بگو بله باز هم بگو بله
و بعد او را ببخش
و بعد تنهایی عظیم آدمی را باور کن
او دوباره باز خواهد گشت
این وهله همچون تو با چراغی روشن در دست
 زلال عظیم بی ریا دانا و بی دروغ