دال

گاه لحظه های عجیبی هست
که هوش می بارد از لذت شیئی
و شیئی برهنه بی نام است
 نرگس برهنه بی نام است
و آدمی اسم ندارد در آن دقیقه ی حی
آن ها که راه نمی افتند
باران ها را نخواهند دید
راه ها رویا ها سایه روشن ها را نخواهند دید
 بوی بلور برهنه برهنگی ها را نخواهند دید
چرا باورتان نمی شود
در حیص و بیص حالا برای بعد
خوابی نیست خبری نیست خلاصی ناتمامی نیست
باران که از بوی زن باز بایستد
کفن فروشان حکایت بوف کور پیدایشان می شود
 این یک مورد بخصوص
خیلی مهم است