کـــوچ

برای رسول آبادیان بخاطر صمیمیتٍ زلالش
 

بی خبر نمانی !
امسال که به سفره‌ی پاییز و قاصدک نمکی نخورده ام
خیالِ خودم را خوش کرده‌ام
که پر می‌شوم از پرستو
آن وقت خودم را کوچ می‌دهم به آنجا که
پروانه ها را
سهمی از آسمان می بخشند وُ
هیچ انسانی عصیانِ مرگِ مورچه‌ای را
به دوش نمی‌کشد
و بعد
تمامِ پروانه ها را پرستو می‌مانم

که سالهاست
تنفسِ هوای رفتن را
تشنه مانده ام .