روانشناسی مُدرن

ولي اکنون با پيشرفت علم و روش‌هاي تشخيصي، در بيش از 80 درصد موارد، با انجام روش‌هاي تشخيصي مورد نياز بيمار مي‌توان يک علت عضوي براي اختلال نعوظ پيدا کرد. وقتي مردي از اختلال نعوظ رنج مي‌برد، 3 علت بزرگ مي‌تواند داشته باشد:

• علت عضوي: يعني فرآيند خاصي در بدن مرد سبب اختلال نعوظ شده است؛ به عنوان نمونه، بيماري قند يا ديابت مي‌تواند سبب اختلال عروقي و در نتيجه، ناتواني جنسي مردان شود. يکي از علل شايع اختلال نعوظ مردان، همين بيماري قند است.

• علت عصبي: اين گروه از اختلالات نعوظ در مردان که منشا عصبي دارند، در اصطلاح علمي، نوروژنيک ناميده مي‌شوند؛ مانند فردي که دچار آسيب نخاعي (مثلا قطع نخاع) شده يا فردي که دچار بيماري ام‌اس است.

• علت رواني: اين گروه سوم از اختلالات نعوظ در مردان که منشا رواني دارند، در اصطلاح علمي، سايکوژنيک ناميده مي‌شوند؛ مانند بيماري افسردگي که در اين افراد، ميزان شيوع اختلالات جنسي به‌طور قابل توجهي بيشتر از جمعيت عادي است.

خود علل عضوي يا ارگانيک به 2 دسته بزرگ تقسيم مي‌شوند که عبارتند از: هورموني (مانند افرادي که بيماري غدد درون‌ريز مثل تيروييد يا هيپوفيز دارند) و عروقي (مانند افرادي که دچار شکستگي لگن همراه با ضايعات عروقي مي‌شوند يا افرادي که ميزان چربي خون آنها خيلي بالاست).خلاصه، اختلالات جنسي انواع مختلفي دارند و بدون تشخيص دقيق، نبايد فردي تحت درمان قرار گيرد و تشخيص دقيق نيز نيازمند استفاده صحيح و مناسب از اقدامات پاراکلينيک است.

منبع:salamat.ir