نشانه ها

آن گاه که نشانه ها گم شده‌ای اند، در کلمات گریزگاهی نیست
‫ و اسمان آبستن ابرهایی است که نمی بارند.
‫اندوه تنها راه میان بر میان تو و من است.
‫و پناه، خلوتگاهی از مرجان است.
‫در فرا اعماق اقیانوسی بی نشان.
‫آنجا که صدا ها خاموشن اند.
‫و امواج طنین فرو خفته ای ست که صخره ای برای شکستن نیافته.
‫که فراموشی را گاه تنها اندکی مردن میسر است .