تبعيض قائل شدن بين بچه‌ها، كار
نادرستي است؛ چه در جمع خانواده و چه در مدرسه. براي همين هميشه پدر، مادر
و معلم، بايد دقت داشته باشند بچه‌ها را با هم مقايسه نكنند و هركس را فقط
براساس توانايي‌هاي خودش بسنجند، اما متاسفانه گاهي معلم‌ها به اين مورد
توجهي نمي‌كنند و فقط بر رشد تحصيلي دانش‌آموزان تاكيد دارند در حالي كه
نبايد تاثيرات برخورد معلم و رشد رواني كودك را نيز فراموش كرد.
تبعيض
بين دانش‌آموزان نه‌تنها موجب ناراحتي‌شان مي‌شود؛ بلكه مشكلات زيادي را
نيز براي آنها ايجاد خواهد كرد. در اولين نگاه، تبعيض گذاشتن بين
دانش‌آموزان باعث مي‌شود كودك حس خوبي نسبت به مدرسه و معلم نداشته باشد و
در نتيجه با علاقه درس‌هايش را دنبال نكند.
وقتي
برخورد معلم با همه بچه‌ها يكسان نباشد، كودكي كه مورد بي‌توجهي قرار
مي‌گيرد اعتماد به نفسش را از دست مي‌دهد و ديگر حاضر نيست در كارهاي گروهي
شركت كند.
البته
هرچه بچه‌ها كوچك‌تر باشند، اين تاثيرات نيز بيشتر مشاهده مي‌شود، چون
بچه‌هاي كوچك علت اصلي رفتار متفاوت معلم را درك نمي‌كنند و نمي‌توانند
چنين برخوردي را بپذيرند.
در
ضمن پدر و مادر نيز نبايد در اين وضعيت بي‌تفاوت باشند، چون كمك آنها
هميشه موثر است و مي‌تواند كودك را آرام كند. اگر پدر و مادر بتوانند
اعتماد به نفس كودك را تقويت كنند، او هم حس بهتري دارد و ناراحتي‌هايش
كمتر مي‌شود.
پدر
و مادر بايد با معلم صحبت كنند و موضوع را بدرستي بررسي نمايند. گاهي
صحبت‌هاي كودك تنها فكر خودش است و واقعيت ندارد؛ اما در شرايطي نيز ممكن
است واقعا كودك مورد بي‌توجهي معلم باشد. در هر صورت همراهي والدين و صحبت
كردن با معلم مي‌تواند در حل مشكل موثر باشد.
پدر، مادر و معلم همه با هم بايد كمك كنند تا كودك در مدرسه مشكلي نداشته باشد و با علاقه كارهايش را انجام دهد.
