زندگی خانوادگی آمیخته با
مشاركت در تصمیم‌گیری، تجربه تازه‌ای است كه می‌تواند بسیاری از مشكلات
موجود در رابطه میان والدین و فرزندان را حل و فصل كند. در این شیوه كه
لازمه‌اش گفت‌وگوی متقابل میان پدر و مادر از یك سو و فرزندان جوان از سوی
دیگر است، جوانان اطمینان خواهند داشت كه حرف‌هايشان شنیده می‌شود و
سلایقشان در تصمیم‌گیری‌ها مد نظر قرار می‌گیرد. والدین هم می‌توانند تا حد
زیادی خاطرجمع باشند كه فرزندان جوانشان از محیط خانواده كمتر فاصله
خواهند گرفت و روابط گرم خانوادگی حفظ و گسترش خواهد یافت.
تصمیم‌گیری پدر یا پدر و
مادر برای خانواده‌ای كه فرزندان جوان نیز بخشی از آن هستند و در آن سهم و
نقشی دارند، بدون این كه به فرزندان اجازه دهند در این تصمیم‌گیری‌ها نقشی
داشته باشند، شاید در شیوه‌های خاصی از زندگی خانوادگی به كار بیاید و
ثمربخش باشد، اما در بسیاری از خانواده‌های امروزی كه در آنها جوانان
تحصیلكرده و مطلع حضور دارند، باعث دلزدگی جوانان از محیط خانواده و دوری
آنها از پدر و مادر خواهد شد.
تصمیم‌گیری مشاركتی برای
خانواده یك شیوه متفاوت در زندگی خانوادگی است كه مثل هر شیوه دیگری اصول و
قواعد خاص خودش را دارد. از ابتدایی‌ترین اصول لازم برای به كار بستن چنین
شیوه‌ای این است كه هم والدین و هم فرزندان درك درستی از معنای مشاركت
داشته باشند.
مشاركت در تصمیم‌گیری
برای خانواده از طریق گفت‌وگو میان اعضای خانواده بر سر یك موضوع، محقق
می‌شود. در تصمیم‌گیری مشاركتی مهم این است كه در نهایت تصمیمی اتخاذ شود
كه همه اعضا، آن را تصمیم خود بدانند. تصمیمی كه در آن دیدگاه‌ها و سلایق
همه اعضا در نظر گرفته شده باشد. ویژگی این نحوه تصمیم‌گیری آن است كه در
نهایت هیچ‌كس نباید احساس كند، رأی و نظری به او تحمیل شده است.
پس مهم است كه اگر
می‌خواهیم با فرزندان جوان یا والدینمان در اتخاذ تصمیمی مشاركت كنیم،
انتظار نداشته باشیم در نهایت همه، نظر و سلیقه ما را بپذیرند. گفت‌وگو
برای این شكل می‌گیرد كه نظرات متعادل شوند و در نهایت تصمیمی مطابق با
رضایت همه گرفته شود.
در جریان گفت‌وگو برای
تصمیمی مشترك، نباید تلاش كنیم دیدگاه و سلیقه خودمان را به دیگران تحمیل
كنیم. پیش گرفتن چنین رویه‌ای در واقع نقض هدف اصلی مشاركت در
تصمیم‌گیری‌هاست. اگر مشاركت را می‌پذیریم، باید روش‌ها و قواعد آن را هم
قبول كنیم. از جمله مهم‌ترین قواعد مشاركت این است: «همیشه آماده باشیم كه
دیدگاه منطقی دیگران را بپذیریم و هرگز تلاش نكنیم نظر خودمان را به والدین
یا فرزندانمان تحمیل كنیم.»
