شب بارانی

در این شب بارانی یاران که سفر کردند
از آسمان عشق بر ما نظری کردند
این ملک سلیمانی است در خون شهیدان است
این شور ز صحرا نیست از آیه باران است
پرواز از آنِ عشق، بی بال و پرند یاران
بر بال ملائک شد جای قدم یاران
همخانه آتش شد آن دل که فراموش شد
تا دل به جان آمد آتشکده خاموش شد
گفتند مگو با کس آن راز که از ما بود
گفتم ندیدم کس جز یار که با ما بود
گفتم حقیقت کو؟ یا کیست حقیقت جو؟
گفتند که بر دار شد آن یار ان الحق گو
بر آستان جنت در سجده گاه آدم
فردوس به خاک افتاد در پیشگاه خاتم
درگاه عشق بوسید هر آیه شقایق
از راز عشق پرسید در وعده گاه عاشق