تاریخ

شاعر هنوز از درد غربت می نویسد
از لحظه های تلخ هجرت می نویسد
 در خانه اما دست خون آلود جلاد
برچهره ی خورشید ظلمت می نویسد
 روی دخیل بسته بر بازوی گل ها
اوراد جادوی جهالت می نویسد
 آن لکه را خوشباورانه ، قطره دیدیم
 گفتیم دریا را به جرأت می نویسد
ناگفته می ماند ولی معنای انسان
 تاریخ را وقتی وقاحت می نویسد
دنیای ما درد است و این دنیای بی درد
 غم های کوچک را مصیبت می نویسد
بر شیشه های شب زده باران غربت
اندوه ما را بی نهایت می نویسد
 در فصل زرد عشق پاییز غزل هاست
دستم فقط از روی عادت می نویسد