کوه

تو اون کوه بلندی
 که سر تا پا غروره
 کشیده سر به خورشید
 غریب و بی عبوره
 تو تنها تکیه گاهی
برای خستگی هام
 تو می دونی چی می گم
 تو گوش می دی به حرفام
 به چشم من
 به چشم من
 تو اون کوهی
پر غروری ، بی نیازی ، با شکوهی
طعم بارون ، بوی دریا ،‌ رنگ کوهی
تو همون اوج غریب قله هایی
تو دلت فریاد اما بی صدایی
 تو مثل قله های مه گرفته
منم اون ابر دل تنگ زمستون
 دلم می خواد بذارم سر رو شونه ات
 ببارم نم نم دلگیر بارون
 تو اون کوه بلندی
که سر تا پا غروره
 کشیده سر به خورشید
 غریب و بی عبوره
 تو تنها تکیه گاهی
 برای خستگی هام
 تو می دونی چی می گم
 تو گوش می دی به حرفام