همه ما تمایل داریم دیگران تصویر مثبت از ما داشته باشند. یک راه مهم برای وادار کردن دیگران به دوست داشتن ما این است که تلقی مثبتی به آن دیگران داشته باشیم. مردم دوست دارند که دیگران به آنها احترام بگذارند و ما برای رسیدن به هدفمان این کار را انجام می‌دهیم. به‌طورکلی وقتی ما بخواهیم برداشت خوبی ایجاد کنیم، خودشیرینی می‌کنیم که معمولاً مؤثر است، اما استفاده زیاد از آن، خطر لجن تلقی شدن ما را از سوی دیگران در بر دارد.
خود بازبینی بالا بدین معنی است که مردم به اینکه دیگران چگونه واکنش نشان می‌دهند توجه دارند و شامل تمرکز روی قرینه‌های بیرونی از قبیل انتظاراتی است که دیگران ممکن است از آنها داشته باشند. خودبازبینی پایین شامل تمرکز روی قرینه‌های درونی از قبیل باورها یا نگرش‌های خود به‌عنوان مبنایی برای رفتار است. خودبازبینی های پایین تمایل دارند که به هنجارهای موقعیتی کمتر پاسخ بدهند درحالی‌که خودبازبینی های بالا تمایل دارند که با تغییر موقعیت تغییر کنند. خود بازبینی بالا (مانند سیاستمداران و هنرپیشه‌ها) هنگام صحبت بر سوم شخص تأکید دارد که بازتابی از تمرکز رو به بیرون به دیگران و عزت‌نفس بالاست و خود بازبینی پایین تمایل به ضمایر اول شخص دارند که منعکس‌کننده تمرکز افتراقی روی خود آنهاست.
در افراد خودبازبین پایین افسردگی زمانی رخ می‌دهد که نوعی ناهمسازی بین خود و آنچه که فرد فکر می‌کند هست یا باید باشد، وجود دارد. در افراد خودبازبین بالا افسردگی وقتی حاصل می‌شود که نوعی ناهمسازی بین خود و آنچه که فرد فکر می‌کند افراد دیگر انتظار دارند رخ می‌دهد.
خود به‌عنوان هدفی برای پیش‌داوری
پیامدهای هیجانی: چگونه سلامت می‌تواند آسیب ببیند
کراکر و میجر (۱۹۸۹) باور دارند اسناد دادن یک بازده منفی به چیزی بیرون از خود باید حمایتگر باشد. طبق شواهد، هرچه اعضای یک گروه احساس پیش‌داوری بیشتری علیه گروه خود داشته باشند، وضع سلامت آنها بدتر است و عزت‌نفس پایین‌تری را پیش‌بینی می‌کند. در واقع، بین پیش‌داوری ادراک شده و سلامت منفی رابطه وجود دارد.
اسنادها برای یک بازده نامطلوب می‌توانند برحسب میزان تلویحات منفی برای سلامت روانی روی یک پیوستار قرار گیرند. بدترین احتمال وقتی است که بازده به یک علت درونی که احتمال کاربرد به موقعیت‌های بسیاری را دارد، اسناد داده شود. اسناد بعدی اندکی بهتر است اما قابلیت کاربرد در موقعیت‌های زیادی را ندارد، اسناد به پیش‌داوری تکرارشونده نیست یا منحصربه‌فرد است و برای بهزیستی بهتر است. اسنادهای بیرونی واقعی که می‌توانند به شکل‌های متفاوتی ظاهر شوند، بیشتر از همه اسنادهای دیگر احتمال دارد که از خود و بهزیستی اسناد دهنده حمایت کند.
پیامدهای شناختی: نقایص عملکرد
پیش‌داوری ادراک شده علاوه بر سلامت روانی، در یادگیری نیز تأثیرگذار است. وقتی ما در موقعیتی باشیم که احساس می‌کنیم نیاز به مخفی کردن هویت خود داریم و درباره اینکه دیگران راجع به ما چه فکر می‌کنند نگران باشیم، می‌تواند حواس ما را پرت کند.
پیامدهای رفتاری: تهدید تصور قالبی
تهدید تصور قالبی وقتی رخ می‌دهد که مردم فکر کنند ممکن است در مورد هویت اجتماعی آنها در پرتو یک تصور قالبی منفی داوری شود یا اینکه آنها به‌طور ناخواسته به شیوه‌ای عمل کنند که تصور قالبی مربوط به گروه آنها را تأیید کند. به نظر می‌رسد که کنترل اثرات تهدید تصور قالبی دشوار باشد. شایان‌ذکر است که این تنزل در عملکرد تنها با توجه به ابعاد مربوط به تصور قالبی رخ می‌دهد و همه عملکرد لطمه نمی‌بیند. به نظر می‌رسد اضطراب نقشی حیاتی در اثرات تهدید قالبی بازی می‌کند.
زمینه مقایسه‌ای اهمیت زیادی در اثرات تهدید تصور قالبی دارد. اثرات تهدید تصور قالبی نشان‌دهنده اهمیت عضویت گروهی برای تجربه کردن تهدید روانی است و این تهدید می‌تواند عملکرد را مختل کند.
نویسنده: پیمان دوستی دکترای تخصصی روانشناسی، مربي پذيرش و تعهد درمانی (درمان مبتني بر پذيرش و تعهد)
منبع: دوستی / برگرفته از کتاب روانشناسی اجتماعی دکتر بارون، ترجمه دکتر کریمی
آدرس تلگرام روانشناسی مُدرن:
https://t.me/RVN_Modern
