آینده‌نگری، صفت مشترک بسیاری از ما ایرانی‌هاست، بسیاری از ما از همان دوران کودکی از پدر و مادر و دیگر بزرگ‌ترها می‌آموزیم که پس‌اندازی داشته باشیم و گرچه به قول سهراب سپهری زندگی آب‌تنی کردن در حوضچه اکنون است اما فقط به زمان حال نیندیشیم و چهار قدم جلوتر را هم ببینیم.
شاید به همین دلیل است که همیشه و در هر شرایطی دعا می‌کنیم که عاقبت به خیر شویم و برای روز مبادایمان به فکر چاره و راه گریزی هستیم.
این صفت خوب آینده‌نگری متاسفانه بیشتر شامل مسائل مالی و مادی می‌شود و با ارقام و اعداد سر و کار دارد و کمتر فکر می‌کنیم که پس‌انداز فقط یک حساب بانکی یا یک بیمه خوب نیست، پس‌انداز ابعاد مختلفی دارد از امور خیر و رفتار نیکو و عبادت بگیریم که ذخیره آخرتمان می‌شود تا خوشبختی فرزندان و... .
اما امروز در این گزارش ما به وجهی متفاوت از پس‌انداز می‌خواهیم بپردازیم که شاید کمتر به آن توجه کرده باشیم، می‌خواهیم به شما بگوییم برای خودتان تندرستی و سلامتی پس‌انداز کنید؟ چگونه؟ این گزارش را بخوانید.
وقتی صحبت از ورزش به میان می‌آید و این‌که ورزش کردن چه اهمیتی دارد همه درباره ضرورت ورزش و ارتباط مستقیم آن با سلامتی و تندرستی میتوانیم چند خط بنویسیم یا چند دقیقه در یک جمع دوستانه حرف بزنیم، اما به قول معروف از حرف تا عمل چقدر فاصله است؟ کم نیستند خانواده‌هایی که در مبنا و تعریف هم حتی در حوزه ورزش و سلامتی مشکل دارند، یعنی وقتی می‌گوییم ورزش، فکر می‌کنند کلاس و مدرسه فوتبالی که فرزند و کودکشان را می‌فرستند یا باشگاه بدنسازی که جوان‌شان می‌رود؛ تعریف و ذهنیتی که گرچه نادرست نیست، اما آنچه یک جامعه با طراوت و پویا نیاز دارد تعریفی عمومی‌تر و البته کامل‌تر است که تمام اعضای خانواده را در برگیرد.
مبنای سلامتی
شاروکین ساسانی، مدرس ورزش همگانی در این رابطه به چاردیواری گفت: ما یک تعریف علمی و جهانی از ورزش داریم که تمام فعالیت‌هایی که ما به‌صورت نهادینه در کارهای روزمره انجام می‌دهیم را دربر می‌گیرد، اما با فشار بیشتر و مدت زمان طولانی‌تر. در واقع همه ما راه می‌رویم از یک نقطه به نقطه دیگر مثلا در خانه از یک اتاق به اتاق دیگر می‌رویم، اما زمانی به آن ورزش می‌گوییم که مدت زمانش بیشتر شود و سرعت بیشتری هم پیدا کند، به عبارتی همان پیاده‌روی که در پارک‌ها و مراکز ورزشی انجام می‌دهیم.
این فیزیولوژیست ورزش و مدرس دانشگاه با تاکید بر ارتباط ورزش و سلامت جسم و روح و روان ادامه داد: وقتی می‌گوییم ورزش مبنای سلامتی است یعنی از دوران جنینی و حرکاتی که مادر انجام می‌دهد مثل پیاده‌روی‌های سبک و راه رفتن در آب که روی جنین تاثیر می‌گذارد تا دوره سالمندی و ورزش خاص آنها را باید مد نظر قرار دهیم، اما نکته اصلی اینجاست که چگونه ورزش در سطح خانواده می‌تواند کاربردی شود و در سبد روزانه خانواده قرار گیرد، پاسخ اصلی این است که باید آن را به شکل عادت و رفتار تبدیل کنیم، بچه‌ها رفتارهای پدر و مادر را می‌بینند و از آن الگو می‌گیرند.
نقش ویژه مادران
به باور ساسانی، پایه و ستون خانواده، مادر و زن است، اوست که می‌تواند از نظر عاطفی محیطی گرم ایجاد کند و رفتارش تاثیرگذار است، خانمی که ورزش می‌کند جدای از آن که ابتدا به سلامتی خودش کمک می‌کند به دیگر اعضای خانواده هم جهت‌دهی دارد. همچنین مادر سالم می‌تواند فرزندان سالم‌تری را در یک خانواده سالم تربیت کند.
او تاکید کرد که منظور از ورزش کردن کلاس حرفه‌ای و با هزینه بالا نیست، بلکه خیلی ساده در خانه و خانواده و با استفاده از فضاهای عمومی مناسب می‌توان رایگان و با حداقل هزینه این رفتار را انجام داد. ساسانی گفت: خیلی از خانواده‌ها برای مهمانی رفتن، رستوران رفتن و دیگر تفریحات و امور روزمره برنامه‌ریزی می‌کنند، اما وقتی پای ورزش به میان می‌آید می‌بینیم یک برنامه ساده نرمش روزانه کنار هم حتی در روزهای تعطیل هم ندارند.
ورزش، جاده‌ای دوطرفه
ورزش از نگاه ساسانی جاده‌ای دو طرفه است، او گفت: برکات ورزش کردن فقط مرتبط با فرد نیست، بلکه جامعه سالم و بانشاط هم نیاز به ورزش دارد، همان‌طور که جوان ورزشکار جمع گراتر می‌شود و با افراد جامعه ارتباط بهتری برقرار می‌کند، از آن طرف ورزش هم برای جامعه مفید است و باعث می‌شود ناهنجاری‌های اجتماعی و بزهکاری‌ها کاسته شود، ما در جنوب تهران پارک‌هایی را شناسایی کردیم که قبلا جای معتادان و گروه‌های آسیب‌پذیر بود و در آنها ورزش همگانی را با مشارکت ساکنان محلات ترویج کردیم، اکنون خیلی از این پارک‌ها شرایط بسیار بهتری از قبل پیدا کرده‌اند و ساکنان محله هم در شرایط شهری بهتری زندگی می‌کنند.
یک پس‌انداز مهم
به باور ساسانی، مدرس ورزش همگانی، ورزش واقعا یک پس‌انداز است، او با ذکر یک مثال توضیح داد: من چند سالی را در یکی از کشورهای پیشرفته زندگی می‌کردم، ما برای بیمه شهرداری ثبت‌نام کردیم، آنها به ما مچ‌بندهایی دادند که درواقع قدم‌شمار بود و می‌گفتند اگر شما روزی هزار قدم بردارید، این میزان تخفیف در بیمه‌تان منظور می‌شود و این خودش یک تشویق و انگیزه برای ما بود تا بیشتر پیاده‌روی کنیم، آنها به درستی یک نگاه اقتصادی و فرهنگی در حوزه سلامت داشتند یعنی نگاهشان این بود که افراد جامعه و شهروندان اگر ورزش کنند در نهایت به اقتصاد کشور هم کمک می‌شود.
منبع: جام جم
