برای همه ما پیش آمده که گاهی از دست شیطنت‌های فرزندانمان خسته شده و به ستوه آمده‌ایم؛ انگار هرچه می‌گوییم برعکس آن عمل می‌کنند، خیلی وقت‌ها لج‌بازی‌هایشان کلافه‌مان می‌کند و گاهی به حدی از دستشان خسته می‌شویم که حاضر نیستیم حتی صدایشان را بشنویم یا قیافه‌شان را ببینیم .
البته شاید فقط زمان کوتاهی در این حال باقی بمانیم، ولی همین زمان کوتاه هم حس خوبی به ما نمی‌دهد و دوست داریم بتوانیم رفتار درستی با کودکان لجباز، یکدنده یا پرخاشگر خود داشته باشیم .
بعضی والدین باوجودی که می‌دانند روش آنان در برخورد با فرزندانشان چندان تأثیری ندارد، ولی باز هم دست از آن برنمی دارند و همچنان به شیوه قبلی خود عمل می‌کنند. بنابراین طبیعی است که نمی‌توانیم از یک شیوه غلط، انتظار نتیجه درست داشته باشیم.
آگاهی از بی‌تأثیر بودن روش‌های به کار گرفته شده قبلی در نخستین گام در راه بهبود روابط با فرزندان بسیار حائز اهمیت است. والدین اشتباهاتی در رفتار با فرزندشان دارند؛اشتباهات رایج تربیتی که ما والدین آنها را به کار می‌بندیم و انتظار داریم بهترین نتایج برایمان حاصل شود؛ غافل از این‌که راه را به خطا می‌رویم ...
گاهی همچنان به رفتارهای اشتباه خود ادامه می‌دهیم و هیچ نتیجه‌ای هم نمی‌گیریم. شما فرزند خود را بابت رفتارها و شیطنت‌هایش سرزنش می‌کنید. به عنوان مثال می‌گویید: «تو که هنوز اتاقت را مرتب نکرده‌ای!» یا «تو که دوباره خواهر کوچکت را اذیت کردی!»
اما گاهی هم این سرزنش‌ها جای خود را به جمله‌های حقارت‌آمیز می‌دهد یا بدتر از آن از الفاظ نامناسب و فحش استفاده می‌کنیم.
آیا فرزند شما بعد از شنیدن چنین سرزنش‌ها و داد و بیدادها و گاه فحاشی رفتار خود را تغییر داده است؟ شما دقیقا همان کاری را به کودک خود می‌گویید که در آن لحظه انجام می‌دهد. در صورتی که فرزند شما کاملا به عمل خود واقف است و نباید آن کار را به رفتار همیشگی‌اش تعمیم دهید .
آگاهی از نامناسب بودن رفتار کودک به تنهایی سودی ندارد. از نظر کودک، این سرزنش‌ها صرفا عیب‌جویی از سوی شماست. کودک فکرمی‌کند: «مامان ا‌صلا من رو دوست نداره. برای همین هم دائم ازم ایراد می‌گیره ... پس منم باید برای جلب توجه او بجنگم.»؛ به ویژه اگر سرزنش‌های شما همراه با جمله‌های تحقیرآمیز باشد، این احساس در کودکتان قوی‌تر خواهد شد.
متاسفانه گاهی والدین بیش از حد از رفتارهای شیطنت‌آمیز فرزندانشان عصبانی می‌شوند؛ به‌گونه‌ای که نمی‌توانند جلوی خشمشان را بگیرند و دست به تنبیه بدنی کودک می‌زنند .
آیا شما هم تا به حال اختیار خود را از دست داده و به این مرحله از تنبیه رسیده‌اید؟
فراموش نکنید فرزند شما هر کاری بکند و شیطنت او به هر میزان که باشد، شما حق ندارید او را تنبیه فیزیکی کنید .
شاید بسیاری از ما حداقل یک بار، دانسته یا ندانسته، کودک خود را به گونه‌ای تنبیه بدنی کرده‌ایم. آگاهی از چگونگی اثر تنبیه بدنی روی کودکان، بسیار ناراحت کننده است.
کودکانی که مرتب از والدین خود کتک می‌خورند، بعد از مدتی حساسیتشان در برابر درد کاهش می‌یابد. ولی مانند دیگر رفتارهای خصمانه والدین، اغلب حس انتقام‌جویی در آنان تقویت می‌شود. به علاوه شما نباید فراموش کنید که کودکان‌هر آنچه را از ما می‌آموزند، به فرزندان خود منتقل می‌کنند. هر ضربه‌ای که به فرزندتان وارد کنید، در واقع ضربه‌ای به ارتباط شما و فرزندتان وارد خواهد آمد.
منبع: جام جم
