عالم ز آه تیره تر از صبح محشر است
خون جگر به دیده آل پیمبر است
شهر مدینه گشته عزا خانه وجود
رخت سیاه بر تن زهرا و حیدر است
شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد
ز غربتش چه بگویم که سینه ها خون است
برای صادق زهرا مدینه محزون است
دلم دوباره به یاد رئیس مذهب سوخت
که داغ غربت لیلی حدیث مجنون است
جان عاشقان و شیفتگان تو،
در آتشی از ماتم میسوزد و شرارهاش دنیا را میسوزاند.
هقهق گریه، رخصت تسلیتگویی نمیدهد و طاقت شانه ها را میگیرد.
غم جانکاه تو را بر دل مجروح عاشقان تسلیت میگوییم.
غربتش چون شمع آبم می‌کند
صحن ویرانش خرابم می‌کند
السلام و علیک یا صادق الائمه (ع)
ای ششم پیشوای اهل ولا
خلق را رهبری به دین هدی
پای تا سر خدانمایی تو
هم ز سر تا بپای صدق و صفا
زهر منصور زد شرر به دلت
آب شد پیکرت ز زهر جفا
خون شد از داغ تو دل شیعه
عالم از ماتم تو غرق عزا
پر شرر شد از عزا هر دل عاشق
خون بگرید آسمان در غم صادق
کشته ی زهر جفا، ای عزیز مصطفی
صادق آل عبا
سلام من به بقیع و به تربت صادق
سلام من به مدینه به غربت صادق
سلام من به مدینه به آستان بقیع
سلام من به بقیع و کبوتران بقیع
سلام من به مزار معطّر صادق
که مثل ماه درخشد به آسمان بقیع
سر آسمانهای اعلا، به زیر قدمهای صادق
دل غصه دار محبین، بسوزد ز غمهای صادق
فدای امام غریبی، که شد کشته ی زهر کینه
ز داغ عزیزی پیمبر، شده محشری در مدینه
فضاى شهر مدینه بیاد او تار است
هنوز سینه آن پیر عشق خونبار است
هنوز تلخى کامش به حسرت شهدى است
هنوز چشم دلش به رسیدن مهدى است
جانم به فدای تو، ای یوسف پیغمبر
ای ذرّیه ی زهرا، آیات خوش ِ کوثر
ای نور حقایق، بر هر دل عاشق
ای جلوه ی رحمت، یا حضرت صادق
جسمی که آب شد زجفا زیر خاک رفت
در قلب آب و خاک از این داغ آذر است
خواهی اگر که بوسه زنی بر مزار او
قبرش کنار تربت زهرای اطهر است
آه از آنروز که بگرفت زطاغوت زمانپ
آتش از چار طرف خانه او را به میان
وندر خرمن آتش ولی رب جلیل
راه می رفته و میگفت منم پور خلیل
نه رواقی، نه گنبدی، حتی
سنگ قبری سرمزار تو نیست
غیرمُشتی کبوتر خسته
خادمی، زائری، کنار تو نیست
پر از شمیم بهشت است منبرت صادق
به برکت نفحات معطرت صادق
چهار هزار حکیم و فقیه و دانشمند
رهین مکتب اندیشه گسترت صادق
و دیده ایم به وقت جهاد اندیشه
هزار مرتبه ما فتح خیبرت صادق
