50.شریک در اموال «عاقبت کار»
شاید با نوشتن این مطلب بگویید,نویسنده بیش از اندازه از زنان دفاع می کند! در حقیقت این طور نیست: ((تو گیسوی بینی و من تار گیسو)) شما اکنون را می بینید.نگاهی چند به آینده داشته باشید که یک هشدار است.اگر در زندگی شیرین ما منیت مطرح نیست و زن و شوهر با آرامش در کنار همدیگر زندگی می کنند,هر دو زحمتکش این زندگی هستند,هر دو باید سهمی از این زندگی داشته باشند.آخر خدا را خوش نمی آید,دو نفر باشد و یا در بعضی از خانواده ها یک ابزار قدرت باشد.به چند دلیل بکوشید هر دو در زندگی مشترک در اموال خود شریک باشید:
1.زن باید یک دلخوشی در زندگی داشته باشد,ولو اینکه به مقدار کم باشد.
2.اگر خدای نکرده مرد زودتر زندگی را وداع گفت و زن با یک عروس و داماد غیر منطقی روبه رو شد,ممکن است بعد از سال ها رنج و زحمت ,آواره و دربه در شود.باور کنید خانمی 65 ساله ی بسیار با شخصیت و مودب,در حالی که شوهرش فوت کرده بود,به من مراجعه نمود.عروس و داماد ایشان عشق خارج از کشور به سرشان زده و با تحریک دیگران منزل پدری خود را که به نام مادرشان نبود,فروختند و مقداری را که قانون معّین کرده بود,به مادر داده و راهی خارج از کشور شده بودند.به طوری که این خانم را بعد از این همه امید و آرزو, آواره و سرگردان کردند.بعد از دو سال که تمام پول ها را در خارج از کشور خرج نموده و موفق نشده بودند,به ایران برگشتند;در حالی که نه شغلی داشتند,نه خانه یی و نه پولی و دوباره روی سر این مادر بیچاره ی مستاجر خراب شده بودند.به طوری که ایشان از شدت ناراحتی و تحقیر و اهانت روانی شده و هیچ کاری از دستش بر نمی آمد.بارها می گفت: ای شوهر! خدا تو را بیامرزد,اگر قسمتی از این خانه را به نام من کرده بودی,نه بچه هایت آواره بودند, نه همسرت به این بدبختی گرفتار شده بود.واقعا درست است.من معتقد هستم اگر مرد رگ غیرت دارد,باید زیر خاک هم به فکر ناموس خود باشد که دربه در و خانه به دوش نشود. چه اشکالی دارد,مقداری از اموال خود را در قید حیات یا غیر از قید حیات به نام همسر کند. او که با خود به جهان آخرت نمی برد! آخرالامر به بچه ها واگذار می شود.اما نه با پیسی و بدبختی, بلکه با افتخار و سربلندی.ما در دنیایی زندگی می کنیم که متفاوت با دوران قدیم و عهد جاهلیت است.باید آنقدر در زندگی تفاهم و درک همدلانه داشته باشیم که همه چیز به زندگی مشترک ختم می گردد و منیت معنی نداشته باشد و همه چیز «ما» باشد.ولی خانم های عزیز هم باید کاری کنند که این اعتماد در آقایان شکل بگیرد.زیرا ممکن است یک حس ترس در آنها باشد که مبادا زندگی را به نام خانم نمایم و یک روز برگشتم,جای ما پشت در حیاط باشد! بالاخره با اعتماد به نفس و اعتماد به هم نمودن,زندگی مشترک را شیرین کنید. البته این اعتماد باید کاملا با تدبیر و اندیشه و منطق همراه باشد.
