در روزگاران قدیم چوب‌بری زندگی می‌کرد و با این که
بسیار قوی جثه و تنومند بود، نمی‌توانست کاری برای گذران زندگی پیدا کند.
روزها و هفته‌ها و ماه‌ها به این در و آن در زد و به هر جا که می‌توانست
سرک کشید تا این که سرانجام توانست در یک کارگاه چوب‌بری کاری برای خود دست
و پا کند.شرایط
کاری و حقوق خوبی در کارگاه به او پیشنهاد شد، به همین دلیل چوب‌بر تصمیم
گرفت تمام تلاش خود را به کار گیرد و تا می‌تواند خوب کار کند تا صاحب کار
از او راضی باشد.
صاحب‌کار اره‌ای به چوب‌بر داد و او را راهنمایی کرد که درخت‌های کدام قسمت از جنگل را باید ببرد.
چوب‌بر قصه ما در اولین
روز کاری خود توانست هیجده درخت را قطع کند. صاحب‌کار از نتیجه کار او
خوشحال شد و به دلیل تلاشش به او تبریک گفت و از او خواست به همین نحو به
کارش ادامه دهد.
چوب‌بر که از حرف‌های صاحب‌کارش انرژی و انگیزه گرفته بود، روز بعد بیشتر تلاش کرد، اما فقط توانست پانزده درخت را قطع کند.
روز سوم بیشتر و سخت‌تر
کار کرد، اما فقط ده درخت را قطع کرد. در کمال تعجب با وجودی که چوب‌بر هر
روز بیشتر تلاش می‌کرد، اما نتیجه کار روز به روز کمتر و کمتر می‌شد.
چوب‌بر با خود فکر کرد و گفت: «حتما توان خود را از دست داده‌ام.»
او به دیدار صاحب‌کارش
رفت؛ عذر‌خواهی کرد و برای او توضیح داد که نمی‌فهمد چرا هر چقدر بیشتر
تلاش می‌کند، کمتر موفق می‌شود، و روز به روز درختان کمتری را قطع می‌کند.
صاحب‌کار از او پرسید: چه مدت از آخرین باری که اره خود را تیز کرده‌ای می‌گذرد؟
چوب‌بر با تعجب پرسید: اره‌ام را تیز کنم؟ من اصلا برای این کار وقت نداشتم و مدام مشغول قطع‌کردن درختان بودم..
کار‌فرما گفت: اگر می‌خواهی قدرتمند باقی بمانی و کار کنی باید همیشه اره‌ات را تیز کنی.
***
زندگی ما هم این‌گونه
است. گاهی اوقات آنقدر سرگرم کارهای روزمره می‌شویم که برای تیز‌کردن اره
زندگی وقت نداریم. به نظر می‌رسد در دنیای امروز مردم بیش از هر زمان دیگر
مشغول کار و فعالیت‌اند، با این حال کمتر از گذشته شادند. چرا این‌طور است؟
آیا علت این نیست که ما فراموش کرده‌ایم چگونه باید تیز بمانیم؟
کار و فعالیت خوب است،
اما خداوند از ما نمی‌خواهد آنقدر مشغول مسائل روزمره زندگی باشیم که از
موضوعات مهم‌تر غافل شویم و آنها را نادیده بگیریم. مسائلی مانند مطالعه،
عبادت، تفکر و... همه ما به زمانی برای استراحت و برای این که فکر کنیم و
آرامش بیابیم نیاز داریم. زمانی برای یاد گرفتن و بزرگ شدن.
اگر برای تیز‌کردن اره
زندگی وقت نگذاریم، سست و بی‌حال خواهیم شد و دیری نخواهد پایید که
تاثیرگذاری بر زندگی خود را از دست خواهیم داد.پس بیایید از همین امروز
شروع کنیم. به راه‌هایی بیندیشیم که میتوانیم بهتر و بیشتر از فرصت‌های
زندگی استفاده کنیم و تاثیرگذارتر باشیم.
مترجم: سعیده کافی
منبع: moral short stories
