روانشناسی مُدرن

برگ‌های درختان که روی زمین می‌افتد، او را یاد رویاهایی می‌اندازد که یکی‌یکی روزی زمین افتاد. یاد عشقی که خشکید. به خودش که می‌آید چشمانش‌تر شده است. هرچه مرور می‌کند، به خاطر نمی‌آورد، در کدام سال، کدام ماه یا کدام روز، مهر و علاقه‌ای به آن زیبایی فراموش شد. کجا یکدیگر را گم کردند. زیر لب به یاد کودکی‌هایش زمزمه کرد: عشق، پر! محبت، پر! دوستت دارم، پر! دلم برایت تنگ شده، پر! زندگی بی‌تو برایم بی‌معناست، پر.

***

دلزدگی زناشویی یکی از بیماری‌های مزمن زندگی مشترک است که می‌تواند بسرعت انتشار یابد و اگر آنتی‌بیوتیک مناسبش مصرف نشود، باعث مرگ تمام پیوندهای عاطفی​ زن و شوهر می‌گردد. این بیماری یک عیب بزرگ دارد. آنقدر تدریجی اتفاق می‌افتد که در بیشتر مواقع تا مراحل پیشرفته اصلا متوجه آن نمی‌شوید​ اما یک حسن بزرگ دارد. با استفاده از واکسن می‌توان از آن جلوگیری کرد؛ واکسن‌هایی که بسیار ساده و قابل دسترس‌اند.

بهتر است قبل از آن‌که علائمی از این بیماری ببینید، واکسنش را استفاده کنید. ما طرز ساخت آن را به شما می‌گوییم:

در گام اول توقع‌تان را از زندگی و شریکی که انتخاب کردید، از تخیل به واقعیت بیاورید. چند توقع برای مثال​ می‌آورم و شما خود حدیث مفصل بخوانید از این مجمل! همسرم باید ذهن مرا بخواند. او باید به‌طور مادرزاد بداند من چه سبک ابراز محبتی را دوست دارم،​هر رفتاری را که من نمی‌پسندم، باید تغییر دهد و هزارها باید نانوشته دیگر که با واقعیت جور درنمی‌آید و زمانی که عملی نمی‌شود، شما گمان می‌کنید ایراد از زندگی‌تان است در حالی که نگرشتان مشکل دارد. مهم‌ترین گام برای دوری از دلزدگی زناشویی بالا نگه داشتن فاز هیجانی در خانه است. انسان‌ها نیاز دارند تا هیجان را تجربه کنند. وقتی همه چیز تکراری می‌شود، دلزدگی به سراغشان می‌آید. شما هم مستثنا نیستید. انرژی بالایی را در زندگی هزینه کنید. وقت بگذارید. از تغییر استقبال کنید و احساسات‌تان را بروز دهید.

همین نسخه‌ای که برای تهیه واکسن به شما داده شد، می‌تواند در صورت بروز دلزدگی، آن را درمان کند، اما همیشه پیشگیری راحت‌تر از درمان است. این شما هستید که حال و هوای خانه‌تان را تر و تازه نگه می‌دارید یا خود را آنقدر به روزمرگی می‌سپارید که اسیر دلزدگی می​شوید.

***

همسرش را دید که از انتهای کوچه می‌آید. حسی در درونش می‌گفت او هنوز این مرد را دوست دارد. دلش برای حرف‌های زیبای روزهای قبل، دلتنگی می‌کرد. نمی‌توانست به خودش دروغ بگوید، انگار هوای پاییز، هوایی​اش کرده بود. انگشتش را روی شیشه گذاشت و زیر لب گفت: ناامیدی، پر! وقتی انگشتش را برداشت، عکس یک قلب روی شیشه حک شده بود. با خوشحالی ادامه داد: دعوا، پر! از تو خسته شده‌ام، پر! دوستت ندارم، پر! دلزدگی، پر!

منبع:جام جم