ما در زندگی زناشویی بیشتر از هر چیز دیگری نیاز داریم تا بتوانیم یک
کار تیمی انجام دهیم. در این کار تیمی در مواقع مشکلات و سختیها پشت
یکدیگر باشیم و بهاصطلاح جاخالی ندهیم. چند وقت پیش یک بازی فوتبال را
تماشا میکردم، شباهت عجیبی بین زمین بازی و چاردیواری خانهمان دیدم.احساس
کردم مواقعی که زندگیام دچار مشکل شده و شیرینی همیشگیاش را از دست داده
است، درست همان زمانهایی است که من در نقش داور وارد میدان شدهام.
کارتهای زرد و قرمز بهدست دنبال همه بازیکنان زندگیام دویدهام و اخطار
دادهام، مراقب بودم خطا نکنند، برخی را اخراج کردم و در برخی مواقع با
تندی رفتارم باعث بروز درگیری در وسط زمین شدهام.
گاهی
نیز چون یک تماشاچی کنار گود نشستم و فقط برای آنها که در بطن زندگی بودند
یا دست، جیغ و هورا کشیدم یا داد و فریاد کردم که این چهطرز بازی کردن
است. در چنین مواقعی باز هم من هیچ نقشی در نتیجه رفتارها و بازی زندگی
مشترک نداشتم. تمام هیجاناتی که صرف میکردم، بینتیجه باقی میماند و
اثرگذار نبود.
اما
گاهی در وسط زمین، خود یکی از بازیکنان بودم، آن هنگام که پا به پای همسرم
در بازی پیش میرفتم، گاهی برایش موقعیت گل ایجاد میکردم؛ مثل زمانهایی
که با حمایت من توانست درسش را ادامه دهد و گاهی خود تصمیم میگرفتم که گل
بزنم. هر وقت در زندگی زناشویی با تمام وجود بازی کردم و سعی کردم یک
بازیکن تاثیرگذار باشم، عشق و آرامش به زندگیمان آمد. شاید این خاصیت ما
زنهاست که میتوانیم با وجود حساسیتهای جسمی و روحی، در نقش کاپیتان تیم
زندگی بخوبی عمل کنیم. البته کاپیتانی که بازوبندش را مخفی میکند تا دیگر
اعضای خانواده، بخصوص همسرش متوجه نشود.
ما
خانمها حتی اگر به فضا هم برویم باز باید هنر این را داشته باشیم که به
فضای خانهمان رنگ و بوی عشق بدهیم. در وبلاگها و لابهلای کتابهای
دانشگاهی دنبال این توانایی نگردید، به خودتان رجوع کنید و به قابلیتهای
خود ایمان بیاورید.
دست
از کارتهای زرد و قرمز بردارید و سوت داوری را به گوشهای پرتاب کنید. تا
زمانی که کارتان رفع ایرادهای دیگران باشد، لذت با هم بودن و کنار هم ماندن
را نمیچشید. بگذارید خانواده و بخصوص همسرتان حس کند شما در کنار او
هستید نه در مقابلش.
وقتی
یک زن به معنی واقعی کلمه باشید، محیط خانهتان استثنایی میشود. اگر
آرامش در خانههایمان کم شده، اگر خیلیها به دنبال عشق، جایی خارج از
خانهشان میگردند، اگر در رفتار همسرمان اثری از نشانههای روزهای اول
نیست، باید به رفتارهای خودمان رجوع کنیم. نمیخواهم زنان را مقصر همه
مشکلات بدانم، اما اعتقاد دارم یک زن اگر بخواهد با قدرتی که خداوند به او
داده است، میتواند کاپیتان تیم زندگی شود و میتواند نتیجه بازی را به
نفع خانواده تغییر دهد.
من که از امروز تصمیم دارم به جای تماشاچی بودن یا داوری کردن، یک بازیکن موثر باشم، شما چطور؟
منبع:جام جم