1
به نوجوان بگویید برای از دست دادن آن فرد ناراحت هستید. دست های تان را
به دورش حلقه کنید و به او بگویید کاملا طبیعی است که احساس ناراحتی کند.
به او اجازه دهید بفهمد هر زمانی که نیاز به صحبت دارد شما آنجا هستید. به
او نگویید می دانید چه احساسی دارد و این که همه چیز بهتر خواهد شد.
2
هنگامی که نوجوان در مورد از دست دادن آن شخص صحبت می کند به او گوش دهید.
با دقت به او گوش دهید، در چشم هایش نگاه کنید و نزدیکش بنشینید. به او
اجازه دهید هر چه نیاز دارد بگوید و تا قبل از تمام شدن حرف هایش به او
معترض نشوید.
3
با گفتن جملاتی مثل گریه نکن یا قوی باش به نوجوان اندوهگین احساس
شرمندگی ندهید. بنابر گفته های Victor Parachin این اظهارات فضا را برای
گفتگوی بیشتر می بندد. در عوض با او در مورد رابطه اش با فرد متوفی و این
که خانواده اش چه می کنند سؤال کنید. پرسیدن این سؤالات به او اجازه می دهد
تا او احساسات خود را ابراز کند و آن ها را در خود نگه ندارد.
4
نوجوان را با شخص یا اشخاصی در رده سنی خودش که کسی را از دست داده اند
آشنا و مرتبط کنید او می تواند احساسات خود را با آن ها در میان گذارد. در
صورتی که ممکن باشد مراجعه به مشاور برای کنار آمدن با اندوه مفید خواهد
بود.
منبع:phow.ir
